Woensdag 11 juli, rit 5
Het begon allemaal zo mooi, de eerste dag in de gele trui door Bretagne. Greg van Avermaet was ermee in zijn nopjes, het is en blijft magisch zo’n maillot jaune. Heimelijk had hij er z’n zinnen op gezet, nadat hij twee jaar geleden drie dagen in het geel gereden had. Niemand die hem echt wilde geloven, maar hij kreeg zijn gelijk. Een aandachtig weekeinde werd gevolgd door ritwinst met BMC in de ploegentijdrit, en het geel was voor Greg. Zo simpel kan het leven zijn. Tijdens de etappe had hij alleen hoeven aanklampen, de jongens van Quick Step Floors deden uiteindelijk het beulswerk, omdat verder iedereen het vertikte de vier ontsnapte rijders in te rekenen. Alleen Nikki Terpstra en zijn maten hadden het verlangen om hun sprintende goudhaantje Gaviria aan de ritzege te helpen.
Greg kon gewoon ’s avonds, met zijn tweede gele truitje nonchalant om zijn schouders geslagen, naar de voetbalwedstrijd Frankrijk-België kijken. In de bus van BMC was een groot scherm waarop ze met z’n allen de match konden volgen. Van Avermaet had er vertrouwen in. Eden Hazard en co moesten dat Franse varkentje kunnen wassen. Alles was mogelijk nadat ze de Brazilianen naar huis hadden gestuurd.
Met de hand op het hart luistert Greg naar het Belgische volkslied. Hij denkt even terug aan Rio toen hij olympisch kampioen werd. Hij is de enige Belg in de ploeg, maar de anderen hebben zich solidair verklaard. De wedstrijd begint leuk, de strijdlust van de Belgen is te prijzen, ze creëren kansen, maar de bal gaat er niet in. Een moedeloos gevoel bekruipt Greg vlak voor de rust. Zou dit nog goedkomen? Hij moedigt de Rode Duivels nog maar eens vurig aan als ze weer op het veld komen. Maar ja, het vonnis wordt geveld uit één doeltreffende corner, kort na rust, en de halve finale krijgt daarmee de winnaar die efficiënter en zakelijker is. UItgekookter, dat ook.
Ontgoocheld loopt Greg naar zijn kamer en laat zich op het bed vallen… Hij slaapt slecht, zijn euforisch gevoel is weg. Echt zin om vandaag te gaan koersen heeft hij niet, maar hij moet zijn leiderspositie verdedigen. Bij de start waar alle truien verplicht op een rijtje moeten staan, ziet hij in zijn ooghoek Philippe Gilbert. Ook die kijkt niet vrolijk. Greg vermoedt zelfs dat hij nog baalt van de luttele vijf seconden die hij tijdens de ploegentijdrit tekort kwam en daarmee de gele leiderstrui mistte. Gilbert lijkt vandaag extra gemotiveerd om dat recht te gaan zetten. En deze etappe naar Quimper is daar uitstekend geschikt voor. Om de rit van vandaag te duiden: denk aan de Ardense klassiekers (de Waalse Pijl en Luik-Bastenaken-Luik) en je weet waar het om draait. Heuvel op, heuvel af. Oplopend van gaat-wel tot slopend. En wie zijn daar goed in? Van Avermaet en Gilbert, need I say more, de Belgische fitty om het geel is compleet. #TDF2018