De zes landen die al een ticket (hetzij als grote financier, of als winnaar) voor de finale van het Eurovisie Songfestival op zak hebben, kregen vandaag hun 30 minuten om hun act te repeteren. Groot-Brittannië en Duitsland doen het bij de bookmakers en ESC-fans toch niet zo goed als ik had verwacht. Frankrijk daarentegen gaat als een speer https://youtu.be/mfk9j8xsB1I en staat stuivertje wisselend met Noorwegen en Zweden op plek twee, drie of vier. De Duitse deelname gaat tijdens de finale wel opvallen, want Michael Schulte heeft z’n eigen (enorme) laptop meegenomen, die zijn liedje van beelden voorziet en in een bijna graphicsloze uitzending gaat dat nu echt tot de verbeelding spreken! https://youtu.be/kwrPpjGyDhQ Daarom nog even een tip voor TeamWaylon, als die act toch moet doe hem dan in een gele (woestijn) kleur, want alle andere deelnemers zingen in een blauw of rood uitgelicht decor.
Traditiegetrouw gaat de winnaar van het San Remofestival voor Italië naar het ESC. Ermal Meta en Fabrizio Moro zingen – eigenlijk meer schreeuwen – je ‘Non Mi Avete Fatto Niente’ toe. Met ‘Jullie hebben mij niks aangedaan’ gaan ze tekeer tegen de terroristen die de afgelopen jaren terreur en angst in de wereld hebben gebracht. Zwaar engagement dus in dit nummer. https://youtu.be/660B9CIz7RI Het voelt wel oprecht, maar komt totaal niet bij me binnen. Door de videoclip kreeg ik een idee waar over dit lied ging, maar als je het Italiaans niet machtig bent ontgaat je de sterke boodschap van deze song. https://youtu.be/zguJGdoPPnw Daarmee is Italië evenals Frankrijk dit jaar ‘politiek’ bezig.
Het andere en nog niet behandelde land van de vijf geldschieters is Spanje. De laatste jaren ook niet echt terug te vinden in de bovenste regionen. Sinds 2005 eindigde Spanje negenmaal op de 20ste plaats of lager. Vorig jaar bleef Navel Navarro (onder de regie van Hans Pannecoucke, die dit jaar Waylon en Sennek doet) de hekkensluiter van het festival. Het idee om maar (gedeeltelijk) in het Engels te gaan zingen, bleek geen succes. Dat gebeurt dus ook niet. Ik wil op het duo Amaia & Alfred graag het motto van Waylon toepassen: het wordt winnen of helemaal niks. Je vindt dit mierzoete liefdesduet ‘Tu canción’ tussen twee pubers geweldig of het glazuur springt van je voortanden. Dat laatste geldt voor mij, ik krijg het Spaans benauwd van dit gekwezel, maar ja misschien zit ik er wel naast en gaat het goed scoren. Dat zal ook erg afhangen of de twee tortelduifjes maat kunnen houden in hun tweestemmige melodie. Ik hoor de grappige Belgische commentator Peter Van der Veire al zeggen ‘Amai, Amai’. https://youtu.be/U0HVtlVbLHQ
En dan het thuisland, Portugal. Het land blijft trouw aan hun moerstaal. Enkele pogingen in het Engels maakten geen verschil. Hun trackrecord ligt niet hoog, achtmaal de finale niet gehaald sinds het systeem in 2004 werd ingevoerd. En tweemaal om dezelfde reden überhaupt van deelname afgezien. Salvator Sobral bracht vorig jaar de bevrijding voor de Portugezen, overtuigend en verrassend (voor sommigen) sloeg hij toe met een record aantal punten (758). Nu gaat Cláudia Pascoal het proberen met ‘O Jardim’. Ze wordt daarbij ondersteund door tekstschrijfster Isaura die op het podium een vreemde rol speelt. Ze zit op een draaistoel in een soort dwangbuis. Vloggers smelten helemaal voor het liedje als de camera achter deze dame langsgaat en je de rijgkoortjes van haar kostuum ziet. Welke fetisj hierachter zit, weet ik niet… en ik kan er ook niet in meegaan. Had Sobral me vorig jaar bij de eerste keer dat ik het nummer hoorde meteen te pakken, dat effect hebben deze twee dames niet. De zangeres belooft in het liedje de tuin van haar geliefde te onderhouden. Een middenmoter is mijn inschatting. https://youtu.be/7wQzy-8N-RY Hier nog geen dwangbuis te zien maar dit was ook geen dress rehearsal.
De geldschieters hebben een groot nadeel. Ze mogen dan wel meteen zeker zijn van deelname aan de finale, maar het grote publiek krijgt maar één kans om hun optreden te zien terwijl andere landen die via de halve finale zijn geplaatst hun optreden al een keer hebben laten zien. Het moet dus bij die landen liefde op het eerste gezicht zijn. De EBU probeert dit ‘nadeel’ te ondervangen door de kandidaten een kleine spot te bieden tijdens de uitzending van de halve finales, maar ook daar wordt dan weer de videoclip vertoont die iedereen wel kent. #ESC2018