Afgelopen vrijdag is de belangrijkste wielerwedstrijd ter wereld weer van start gegaan. Een dag eerder dan normaal en nog nooit is de Grand Départ zo noordelijk geweest, namelijk in Denemarken.
Facebookvrienden zijn gewend om deze drie weken elke dag een verhaal over de Tour de France van mij te krijgen. Maar zoals je misschien al ontdekt hebt, is dat dit jaar niet het geval. Niet dat ik er geen zin in heb of dat ik geen Tour meer volg, maar het ontbreekt me gewoon aan tijd en energie om er iedere dag een story van te maken. Want ik probeer bij de werkelijke gebeurtenissen in de Tour aan te sluiten en elke dag staat een deelnemer of iets dat gerelateerd is aan de wedstijd in het spotlicht. Daar laat ik dan mijn fantasie op los. http://taalmens.nl/vrijdag-de-dertiende/
Niet dat het dit jaar geen interessante koers is of dat er geen verhalen te vertellen zijn. Het begint al spectaculair met een proloog in regenachtig Kopenhagen met de stevige emoties van Yves Lampaert, een eenvoudige Belgische boerenzoon, zoals hij zichzelf omschrijft die niet kon geloven dat hij de tijdrit heeft gewonnen en daarmee gedoodverfde winnaars achter zich laat. Zaterdag komt het sprookjesdebuut van sprinter Fabio Jakobsen uit. Hij wint in zijn eerste Tourdeelname, de sprint. Fabio schrijft daarmee een volgend hoofdstuk in het boek dat hij met een andere Nederlandse sprinter deelt, Dylan Groenewegen, na hun vreselijke crash in Polen, die Jakobsen bijna fysiek fataal werd.
Hoe mooi is het dan dat in de rit van zondag diezelfde Groenewegen, tijdens zijn comeback, de sprint nipt wint en zo hopelijk een flinke punt achter zijn mentale ellende kan zetten… Kortom, het zijn drie doldwaze dagen tussen de wielerenthousiaste Denen.
Ik kijk echt uit naar de komende drie weken. Hoe verloopt de krachtmeting tussen de klassementsrenners? Gaat het Primož Roglič dit jaar lukken om zijn Sloveense landgenoot Tadej Pogačar af te troeven? Blijft hij op zijn fiets zitten en komt hij nu wel als winnaar in Parijs aan? Of gaat de Deen Jonas Vinegaard er als een lachende derde met de winst vandoor? Gaat Wout van Aert als über-allrounder in het groen rondrijden? En zorgt Mathieu van der Poel weer voor een Nederlandse gele trui? Welk jong talent schiet onverwachts uit zijn slof en doet alle wielerfanaten versteld staan?
Oh, ik vind het drie spannende weken en ik smul van de verrichtingen van de mannen in lycra. Daar valt veel over te vertellen. Alleen zo’n stukje schrijf je niet in een achternamiddag, dat is een tour de force. Je kan van tevoren uitstippelen wat je zou willen behandelen, maar als je voor een renner hebt gekozen – en in het ergste geval al een verhaal hebt geschreven – en de desbetreffende renner is uit de wedstrijd door een val of coronabesmetting, dan kan je relaas in de prullenbak. Dat risico wil ik niet lopen. Dat zorgt voor onnodige pressie – het huidige leven is al stressvol genoeg – en ik wil lekker ontspannen de Tour kunnen volgen. Ik heb een rustjaar ingelast. Misschien een andere keer weer mijn bijdragen, maar ditmaal geen bijzonderheden over kasseien, het Meer van Geneve, de Middeleeuwse stad Cahors, het bedevaartsoord Rocamadour of de geschiedenis van de Alpe d’Huez. Nee, helaas, nu even niet…