Op weg naar Harlingen. De hele week kijk ik er al naar uit. Het voorjaar lijkt doorgebroken, de zon schijnt weldadig. En dan op dinsdagavond zie ik dat de weersvoorspelling voor donderdag helemaal niet zo goed is. Je hoopt nog dat het mee zal vallen.
Samen met een Petrus in het land-collega op weg naar The Passion. Het miezert maar hoe verder naar het noorden, hoe grijzer de lucht. Voor de brug bij Bolsward stopt de rit abrupt, het verkeer staat stil en de brug ook, die gaat geen kant meer op. Op tijd vertrokken lijkt dit de kink in de kabel te zijn.
Onderweg
Medeweggebruikers worden ongeduldig. Een eerste automobilist rijdt stuntelig achterwaarts over de vluchtstrook naar de oprit die we net gepasseerd zijn. We verklaren hem voor gek, dat doe je toch niet! Maar al snel volgen er meer. Eerst allemaal nog keurig achteruitrijdend, totdat iemand brusk keert op de snelweg en zo een uitweg zoekt. Na een tijdje besluiten we hetzelfde te doen. We moeten toch bij de haven in Harlingen zien te komen.
Via een omweg door het groene platteland met grote Friese boerderijen rijden we richting het Wad. Tot driemaal toe verrijzen dikke, witte bulten, het blijkt zout te zijn, dat later die avond nog een rol zal spelen in het moderne paasverhaal.
We mogen parkeren in de haven, vlak bij de locatie. Het voordeel van een vipgast. De andere collega’s die de route over de Afsluitdijk hebben genomen, arriveren nog later want die zijn in een file voor een ernstig verkeersongeluk terechtgekomen. We verzamelen in het Brouwdok, waarvandaan later die avond Passion Talk gepresenteerd zal worden.
Nat jasje
Dat we het vanavond niet droog gaan houden is wel duidelijk. Het muziekspektakel dat het verhaal vertelt over lijden, sterven en opstanding van Jezus, een verhaal dat al eeuwenlang mensen ontroert, aanspreekt en inspireert, zal plaatsvinden in een nat jasje.
Ik heb mijn paraplu laten liggen op de redactie, maar gelukkig zijn er nog een paar KRO-NCRV-plu’s waar we dankbaar gebruik van maken. Ik stap in een grote plas en besef dat ik de verkeerde schoenen aan heb getrokken.
In de Nieuwe Willemshaven schijnen de lichten van het enorme podium in de donkere lucht en trekken mysterieuze regensporen. Het publiek trotseert weer en wind. Petje af voor iedereen die hier een prestatie levert onder deze barre omstandigheden. Tussen een zee van regenschermen door probeer ik het verhaal te volgen.
Vanaf ‘Je had me bij hallo’ van discipel Michel Mulder tot ‘Roep me als ik ooit nodig ben’ van Sinan Eroglu als Jezus is het een indrukkend schouwspel. Met een uitzonderlijk optreden van Marlijn Waardenburg in de rol van Maria – die kwam echt bij me binnen – en verteller Thomas van Luyn, die het geheel een persoonlijk tintje geeft. Daar heb ik de kou en het verkleumd zijn wel voor over. Gelukkig kunnen we handen en tenen weer opwarmen tijdens de afterparty met een lekker Passionbiertje. #Leunopmij #ThePassion