Het gaat een mooie lentedag worden. Het kwikt stijgt tot bijna 20 graden. Deze week zijn ze bij mij in de straat bezig met het aanleggen van de slimme energiemeters, die op afstand afleesbaar zijn. Al vroeg schalt de gettoblaster tegen de muren van mijn flat omhoog. Zoveel noeste arbeid geeft energie. Ik installeer me achter de laptop en begin enthousiast aan de arbeid. Net een uur bezig schiet mijn scherm op zwart. Hé, mijn elektriciteitsmeter is al aangelegd. Vandaag zou ik geen hinder ondervinden van de werkzaamheden. Ik baal want ik heb mijn wijzigingen en opmerkingen in het manuscript niet opgeslagen en ik hoop dat ik niet voor de kat zijn k.. heb zitten werken.
Ik kijk uit het raam. De mannen in de oranjehesjes zijn rustig aan het werk. Ik hoor de muziek nog, dus er kan daar niks mis zijn gegaan. Mijn lamp doet het ook nog. Ik zit niet zonder stroom. Ik herstart de laptop, maar het ding geeft geen reactie. Toch brandt het aan/uitlampje. Na een tijdje verschijnt het beginscherm. Ik drink ondertussen koffie. Als het bureaublad weer zichtbaar is, ga ik terug naar het document waarmee ik bezig was. De helft is weg. Jammer, maar ik weet nog wat ik gedaan heb; het valt nog te herstellen. Als ik de cursor naar de eerste fout breng en de d in een t wil veranderen, gebeurt er niks. Het toetsenbord is compleet dood en reageert niet op mijn hevig getik. Bah, wat is er gebeurd? Ik wil op Google opzoeken wat er aan de hand kan zijn, maar ik kan natuurlijk geen zoekopdracht invoeren. Dan maar via internet op mijn mobiele telefoon. De eerste tips zijn simpel. Toetsenbord schoon maken, nou dat kan het niet zijn. Een keer opnieuw opstarten. Ja, logisch dat wil nog weleens werken. Trager dan ik gewend ben start de laptop op. Het irriteert me. En tot mijn grote ergernis weigert de cursor nog steeds letters op het scherm over te brengen.
Externe hulp is gewenst. Ik bel een vriend die minder digibeet is. Ik weet dat ik bij ‘apparaatbeheer’ moet komen en dan naar ‘toetsenbord’, maar ik weet niet hoe ik daar kan komen. De vriend neemt niet op. Vervelend, nu kan ik niet werken. Is het een teken dat ik van het heerlijke weer moet gaan genieten? Ik ijsbeer door de kamer. De voorjaarszon heeft moeite om door de grauwsluier op het raam heen te komen. Uit pure frustratie ga ik mijn ramen wassen. Met emmers, spons, wisser, een oude theedoek en een scheutje spiritus ga ik verwoed aan de slag. De mannen beneden kijken nieuwsgierig naar de halsbrekende toeren die ik moet uithalen om het grote raam in de kamer aan de buitenkant schoon te krijgen. Het sop spat me om de oren. Het is alweer een tijd je geleden dat ik ze heb gewassen. Vaak vind ik het ondankbaar werk. Ik begin er aan als het echt nodig is. Je zal net zien dat het morgen gaat regenen en dat er toch nog verdwaald of achtergebleven Saharazand naar beneden komt. En dan is alle moeite voor niks geweest, of een van de duiven schijt een verteerde maaltijd over het pasgewassen raam. Niet aan denken, Jan. Nu zie je resultaat. Een klein uurtje later schitteren de schone ramen in de zon. Voldaan en volledig bezweet kijk ik naar buiten. Ik ben even vergeten wat ook alweer de aanleiding was van deze plotselinge schoonmaakwoede. Mijn laptop doet het niet. Om niet opnieuw geïrriteerd te raken pak ik ouderwets pen en papier en zet mijn bevindingen op papier. Zo op het balkon uit de wind is dat geen straf. De gettoblaster zorgt nog steeds voor arbeidsvitaminen.
Dat je dit verhaal kunt lezen betekent dat de vriend het probleem keurig voor me heeft kunnen oplossen door het interne toetsenbord opnieuw te installeren. Wat de aanleiding voor het falen van de software was is nog een mysterie maar het heeft in ieder geval voor een andere dag gezorgd dan ik aanvankelijk in gedachten had.