Heeft de oranjekoorts je al te pakken? De supermarkten doen hun best om het oranjevuur op te laaien met juichcapes en andere superoranje-producten, maar het slaat voor mijn gevoel niet over naar de straten. Het lijkt erop dat deze koorts vooral uit een laboratorium komt van de reclamebureaus en de media.
We komen natuurlijk uit een vreselijke winterslaap, niet alleen wat de voetbalprestaties betreft, maar vooral ook vanuit sociaal oogpunt. We moeten nog even wennen aan het idee dat er weer meer mogelijk is in de samenleving. Dat we zelfs weer voorzichtig mogen juichen. Elkaar om de hals vallen is nog wat lastig tenzij we van tevoren een PCR-test hebben gedaan.
Gisteren speelde Nederland zijn eerste wedstrijd in een kolkende Arena. Eindelijk na zeven magere jaren doen we weer mee. Zo’n EK roept allerlei herinneringen op. Natuurlijk 1988. Wat was dat geweldig. Samen met Rinus Michel sla ik mijn hand voor het hoofd na die prachtige omhaal van Marco van Basten. En wat hebben we die Duitsers een poepie laten ruiken.
In 2010 was er zicht op een glorieuze overwinning. World Champignons. Onder vuvuzelageluid kreeg Arjan Robben in de laatste spannende minuten van de WK-finale de bal niet langs de Spaanse keeper Iker Casillas en deed Andrès Iniesta ons op de valreep de das om. Een grote teleurstelling. Later denk je: het was wel een geweldige prestatie van onze jongens.
Vier jaar later gaven we geen cent voor het Nederlandse team. Ondanks dat Louis van Gaal aan het roer stond. Een van de prachtigste momenten was de wisseling van de doelman vlak voor de penaltyreeks tegen Costa Rico met de fortuinlijke redding van Tim Krul. We werden derde!
Dit EK moeten we het met bondscoach Frank de Boer doen. Ik houd mijn hart vast. Ronald Koeman legde het broze fundament voor de huidige ploeg. Helaas vertrok hij naar Barcelona. Gelukkig spelen we in de eerste ronde thuis, dat is zeker een voordeel. Maar ik weet het niet… We behoren niet tot de favorieten. Het lijkt alsof de bondscoach de regie bij voorbaat kwijt is. Hij is weer de voetballer uit zijn vroege jaren: elke wedstrijd een foutje. Hij probeert zijn jongens de 5-3-2 speelwijze aan te leren. Je kunt ermee aanvallen. Je kunt ermee verdedigen. Je kunt de tegenstander overal onder druk zetten en je neemt, als je het goed speelt, minder risico dat de tegenstander op de counter doorbreekt, want je hebt drie verdedigers in het centrum. Dat is zijn filosofie.
We moeten enkele belangrijke spelers missen door blessures, zoals Virgil van Dijk en Donny van de Beek. Doelman Jasper Cillesen moest thuisblijven vanwege een coronabesmetting. En helaas ook Matthijs de Ligt zit voorlopig op de bank. Als ik die bovenbenen van hem zie, heb ik nog wel wat uurtjes in het zwembad te gaan!
Gisteravond keek ik met goede vrienden. Oekraïne dat moest toch een makkie zijn. Het spel was flitsend, het was snel. Het team leek elkaar te begrijpen. Alleen in de eerste helft wilden de kopballen van Dumfries er niet in. Je gaat vrezen: o het wordt toch niet zo’n avond? Na de rust kwam Nederland op stoom. Wijnaldum gaf een mooie poeier. Wout Weghorst pikte een doelpunt mee. We gingen haast geloven in de leus van Oranje: We the wave.
Maar toen gebeurde waar ik bang voor was. Oranje heeft nog wel eens de neiging om in te zakken, onoplettend te worden als het goed gaat. In vijf minuten twee doelpunten tegen. Terug bij af. Met samengeknepen billen zat ik te kijken. Dit is niet goed voor je bloeddruk. Gelukkig was daar de verlossende kopbal van Denzel Dumfries, na een mooie voorzet van Baby Gullit.
Ik heb een voortreffelijke avond gehad. De sportzomer is echt begonnen. En nu maar hopen op een geweldige voortzetting. Als zo’n eerste wedstrijd goed gaat groeit het spelplezier en het vertrouwen bij de spelers. We hebben dat nodig, ook omdat voetbal voor sociale verbinding zorgt.