Dinsdag 24 juli, rit 16
Rustdag bij team Movistar, de sfeer is uiterst ontspannen. Partners en kinderen mogen bij hun dierbaren op bezoek. In de binnentuin van het driesterrenhotel staat in de schaduw van een grote amandelboom een tafelvoetbalspel. De drie kopmannen spelen een partijtje tegen elkaar. Zij moeten met hun onderlinge kwaliteit in staat zijn Froome van de troon te stoten. Ploegleider Eusebio Unzué heeft de krachten gebundeld en hoopt met Landa, Valverde en Quintana het berekenende treintje van Sky in de soep te kunnen rijden. Tot nu toe is dit rijk gestoffeerde gezelschap echter nog zonder noemenswaardig resultaat.
Nairo Quintana geeft een flinke ruk aan de voetbalpook, de bal schiet tussen de gespieste houten voetballers door en rolt in het plastic doel. Alejandro Valverde was even niet bij de les. Goal! Nairo is de beste Colombiaanse wielrenner ooit, winnaar van de Giro en Vuelta, maar er zit toch een groot hiaat in zijn erelijst. Dit jaar is zijn voorbereiding anders geweest, hij heeft alles op de Tour gezet. Nu moet hij laten zien dat hij de status van kopman waard is. Hij voelt de druk.
Valverde brengt de bal weer in het spel. Zijn palmares in het wielrennen past nauwelijks in het Oude Testament, maar ook hij heeft nog nooit Parijs in het geel gehaald. Vorig jaar moest hij na één dag al zwaargehavend naar huis met een verbrijzelde knieschijf. Hij is goed, misschien wel sterker uit zijn blessure gekomen. Alejandro gelooft wel in een geel sprookje op gevorderde leeftijd (38 jaar, red.). De beide renners staan ingespannen voorover gebukt in hun loszittende korte broeken. Even een dag niet in dat strakke lycra. Het gaat er ruw aan toe. De bal vliegt tussen de poppetjes door. De winnaar van deze pot moet tegen Mikel Landa, die van beide ploeggenoten al een match gewonnen heeft. De stille Nairo gaat helemaal op in het spel, hij wil winnen. Valverde gooit er soms een Spaanse krachtterm tussendoor als hij de bal maar niet langs de verdedigende lijn van Quintana krijgt. Vliegen die op de geur van amandels afkomen, zoemen irritant om hun oren. Als Valverde het insect wegslaat, schiet Nairo de volgende bal erin. ‘Hijo de puta.’
De Colombiaan gaat fanatiek de eindstrijd aan met Landa. Die heeft nog nooit een podiumplaats in de Tour bemachtigd. Al was hij er vorig jaar een luttele seconde van verwijderd toen Romain Bardet net iets eerder over de meet ging bij een steile aankomst op Peyragudes. Mikel Landa is nieuw in de Movistarploeg. Hij was meesterknecht bij Sky en daarvoor bij Astana en wilde niet eeuwig in de schaduw van Froome of Aru blijven rondrijden. Nu kan hij zijn energie volledig kwijt bij zijn Spaanse ploeg. Hij wrijft zijn handen droog. ‘Kom maar op, kleintje,’ zegt de Bask plagerig tegen Nairo. Hij ruikt een overwinning. Voor het goede overzicht heeft hij zijn Oakley zonnebril opgezet. Binnen drie minuten rekent hij met het pittige klimmertje af. Winnaar overall. Hij krijgt de felicitaties van beide mannen. Zo moeten ze de komende week ook hun overmacht zien uit te spelen in de zware, lastige Pyreneeënritten. Het wordt tijd dat ze gebroederlijk laten zien wat er in hun machtige lijven zit. #TDF2018