Als ik uit de auto stap bij het distributiecentrum voelt de lucht meteen benauwd aan, ondanks dat de temperatuur rond de twintig graden schommelt. O, is het zo’n dag. Ik hoopte nog dat het zweten vandaag mee zou vallen.
Bij de dagstart krijgen we te horen dat er een grote achterstand is. Het is vrijdag en er staan nog orders van dinsdag open. Het totaal aantal bestellingen is 14.503, dat betekent dat er vandaag 104.369 stuks moeten worden gepakt. Ik heb pickkar 23, een van de nieuwe karren, ik weet dat knopje 10 blijft hangen, die moet je vaker indrukken voordat hij reageert. Erg irritant.
Nadat ik de eerste lading heb gelost, geeft de kar via het schermpje aan dat ik moet wachten. Mooi, dan kan ik met de theedoek die ik standaard tussen mijn riem heb gestoken even mijn hoofd en nek deppen. Ik zie dat andere collega’s ook met een natte rug in hun T-shirt rondlopen, dus het ligt niet alleen aan mij.
System problem
Het ‘wait’ duurt erg lang, dit kost me te veel tijd, denk ik. Ik wil mijn volgende opdracht weten. Ik ontkoppel de accu, soms helpt dat de bug op te lossen. De kar reageert met een kerstboomverlichting, alle lampjes gaan rood, blauw en groen branden, maar daarna is alles weer zo dood als een pier. Na een tijdje verschijnt er een ‘1’ op het scherm, waar ik niks mee kan.
Ik zie geen collega’s, dus ik kan niet checken of zij ook problemen hebben met hun kar. Dan toch maar melden bij de desk. In de grote hal kom ik de teamleider al tegen, gezicht op onweer. ‘Don’t change the battery, there is a system problem.’
Ook andere collega’s verschijnen met allerlei ongewone meldingen op hun kar. We wachten… Een jongen begint lege blauwe kratten op te ruimen, wat een loyaliteit, denk ik, maar pak toch ook maar het mes uit mijn zak en begin kartonnen dozen te snijden. Na drie dozen staat de teamleider achter me. ‘Go pack at 116, till we solved this!’
Inpakken
Ik klap het mes in en loop naar de inpakafdeling. 116 welke kant is dat ook alweer? Consolidatie (grote stuks) loopt tot 114, verkeerd gegokt, via het bruggetje over de lopende band oversteken naar de singlestukskant. 116 is de eerste tafel, ik heb een enorme omweg gemaakt. Ik zie een andere picker met een doosje met 115 erop aan komen lopen, ook hij moet inpakken. Ik weet dat het inlogsysteem is veranderd, maar hoe was het ook alweer? Terwijl ik daarmee bezig ben, vraagt de collega picker: ‘Need help?’
‘Yes, please.’
Hij neemt het toetsenbord van me over. Het blijkt dat de nummers van de tafels verwisseld zijn, legt een andere collega uit die ons geklungel opmerkt. ‘116 is de andere tafel, dit is 115, Belgische indeling. Sorry.’
Als ik in het systeem zit aan de juiste tafel en het eerste krat heb gescand, zijn er enkele stuks die breekbaar zijn. Die pak ik in bubbelplastic. Dan het juiste formaat doos zoeken. Doos vouwen en de artikelen erin met een extra plasticbinnenlaag. Als ik de adressticker op de doos wil doen ontdek ik dat ik de doos verkeerd om heb geplakt. Alles zit er al in. Uitpakken en nieuwe doos? Want de robot raakt ontregeld als de doos ondersteboven langskomt. En dan ligt er nog een systeem plat. Nee, kost te veel tijd. De andere kant ook dichtplakken en op de pallet zetten met rare dozen die handmatig naar transport worden gebracht, gaat het snelst. Shit, het is een Franse zending, de pakbon ligt nog in de printer. Doos weer open snijden, bon erin.
‘Problem solved, you can go picking again.’ De teamleider stormt voorbij.
Koffieorders
Erg effectief allemaal, ik sluit tafel 116 af en pak pickkar 23 weer. De rest van de ochtend draai ik rondjes tussen gang S 2 en 7. Als een paard in een tredmolen. Soms is de kar na een halve rij alweer vol, vaak maar met een artikel per krat en ik ben veel aan het lossen en opnieuw laden. Dat gaat door tot de middagbreak. Dan verschijnt een P-nummer op het scherm. Eindelijk een andere hal. Even iets anders. P betekent meestal grote hoeveelheden. Het zijn alleen maar koffieorders – deze week in de aanbieding – variërend van 54 tot 82 zakken per kar. Goed voor de norm, maar het is wel zwaar. Elke zak weegt een kilo.
Twee keer krijg ik hulp bij het laden van een collega. Dat is lief. Tot de laatste break blijft het zo door gaan. Zo haal ik mijn vereisende aantallen voor vandaag wel.
Corvee
Via de intercom hoor ik de teamleider ‘ Jan, come to the desk!’ Hij komt me al tegemoet lopen met een mes in zijn hand. ‘F is a mess, can you clean up the empty coffee boxes?’
Ik maak eerst de order op de kar af en ga vervolgens snijden. Het zijn echt veel zwarte koffiedozen die overal en nergens liggen. Collega’s moeten de lege dozen kwijt en ik heb de gehele middag net zo hard meegedaan aan het creëren van deze afvalberg. Omdat de meeste pickers geen mes hebben, rukken ze de dozen open met hun handen, waardoor het versnijden van de doos via de tape extra lastig is. Ik stapel het karton op in een container, die snel vol raakt.
Een collega komt langs. Ze verontschuldigt zich: ‘Ik heb geklaagd bij de desk over de grote rommel en even later hoorde ik jouw naam, sorry dat ik je dit werk heb bezorgd.’
‘Geeft niet, iemand moet het doen.’ Ik snij rustig verder.
‘Het is nog een uurtje,’ zegt ze ter geruststelling.
Als F schoon is, ga ik naar de rotzooi in P, ik weet dat ik dit voor half vijf niet opgeruimd ga krijgen, maar ik probeer de hal op het oog schoon te maken. Dat betekent de dozen uit de gang verwijderen, als je er aan de voorkant langsloopt en de rijen inkijkt valt het niet meteen op dat het op de locaties zo’n puinhoop is.
Inventarisatie
Dan staat de jongen van het kantoor achter me. Hij heeft de inventarisatiescanner in zijn hand. ‘Hoi, Jan. Werk jij vandaag voor AG of Pick & Pack?’
‘P&P.’
‘Zou jij de tellijst af willen maken, want de teller moest eerder naar huis?’
Ik neem de scanner van hem over. ‘Dat is goed.’
‘Ik regel het wel met je teamleider,’ zegt hij.
‘Prima.’ Als de tellijst die vanochtend is ingevoerd niet wordt afgerond, heeft de teller de ganse dag voor Jan met de korte achternaam geteld. Dus ik snap het belang dat de inventarisatie wordt afgemaakt. Ik loop naar S, gang 8. Hoeveel kratten staan er nog in de computerlijst, vraag ik me af. Net in de zoemer schuif ik de laatste bak terug in de stelling en zie in de scanner dat de opdracht voltooid is. Pff, het was me het dagje wel weer. All-in-one, hoezo multifunctioneel?