Op de dag dat we het huis van mijn ouders moeten leegruimen zit daar ook een complete reeks streekromans van J.H. Kok-Kampen tussen waarop ze al jaren geabonneerd zijn. Ieder kwartaal krijgen ze met de post een nieuw boek met ronkende titels als ‘Verlangen naar de horizon’, ‘Het bittere erfdeel’, ‘Stil verdriet’, ‘Het einde, een begin’. Mijn moeder en mijn zus lezen ze, en wellicht soms mijn vader ook, maar hij zegt altijd: ‘Lezen is vermoeienis des geesten.’
De boeken staan keurig op volgorde van binnenkomst in de inloopkast op de tweede verdieping.
We beloven mijn vader dat zijn administratie van de boerderij en andere privépaperassen naar de vuilverbrander zullen worden gebracht om vernietigd te worden. Alle boeken kunnen we wel naar de Koepelkerk brengen, want daar is jaarlijks een boekenmarkt. Dat is een goed idee.
De streekromans worden keurig in dozen gedaan. Nu is zo’n leegruimactie een stressvolle happening en het moet ook redelijk snel gebeuren. We hebben een kringloopwinkel in Assen gevraagd of ze interesse hebben in de huisraad die weg moet. Alles staat keurig opgestapeld in de slaapkamer op de benedenverdieping. Mijn zus heeft wat snuisterijen waar ze vast wel een markt inzien vooraan gezet en de jongens van Het Goed happen gretig toe. Ook zien we de dozen met boeken in het busje verdwijnen. Ach, wat maakt het uit, weg is weg en dat scheelt ons weer een ritje naar de Koepelkerk in Smilde. Er zal geen haan naar kraaien!
Maar zoals wel vaker met hanen gebeurt, ze gaan toch ongewenst hun keel schrapen. Wat is het geval: Mijn ouders zijn noodgedwongen naar een verzorgingshuis in Assen verhuisd. Mijn vader is altijd prima georganiseerd en hij noteert keurig zijn naam en adres in elk boek. Ze wonen een paar maanden in de Vijverhof als een andere bewoner aan de deur klopt. ‘Jullie hebben toch aan de Riegheide in Bovensmilde gewoond?’
‘Ja, dat klopt!’
‘Nou, dan heb ik hier een boek van u.’
Enigszins verbaasd neemt mijn vader het exemplaar aan. Inderdaad keurig voorin staat met de sierlijke letters zijn naam en adres. Zo komen er in totaal drie boeken terug bij hun eerste eigenaar. Het wordt tijdens een bezoek op zondag met verve gebracht. Het schaamrood stijgt op m’n wangen. Moet ik toegeven dat ze naar de kringloop in Assen zijn gegaan en niet naar de boekenmarkt van de Koepelkerk? Ach, ze kunnen ook via daar in Assen terecht zijn gekomen, toch?
De teruggebrachte boeken liggen keurig in de kledingkast. Uiteindelijk zijn de streekromans bij de laatste leegruimactie opnieuw meegegaan naar de kringloop. Ditmaal naar Hoogeveen, omdat het in een lastige periode tussen oud en nieuw is en Assen gesloten is. En nee, ik hoef ze niet terug, mocht u er eentje tegenkomen!