Een bus met uitgelaten schoolkinderen is onderweg van de Achterhoek naar Drenthe. Het is feest, hun juf gaat vandaag trouwen en het is ook nog de laatste dag voor de herfstvakantie. Toevallig is die juf mijn zus en ik heb de eer deze dag ceremoniemeester te zijn.
Ruim van te voren is er met de zus van mijn aanstaande zwager en haar man, een feestgids voorbereid. Dat is een traditie in de Achterhoek die we ook voor dit huwelijk in ere houden. Naast de liederen die op het feest zullen worden gezongen, bevat het ook allerlei gein en ongein over het bruidspaar.
Feestgids
Zoals een politiebericht dat op vrijdag 16 oktober 1981 een jongeman op verdachte wijze zijn ouderlijk huis heeft verlaten en daar tot op heden nog niet is teruggekeerd. Het signalement luidt: ‘Lengte 1.83 cm, flink postuur, gekleed in een zwarte pantalon, een zwarte jas, grijze handschoenen en een hoge hoed. Opvallend glad geschoren en in het bezit van een bruidsboeket. Het laatst is hij gezien op de A28. Vermoedelijk is de jongeman op weg naar een lieftallige roodharige dame, zich ophoudende in de binnenlanden van Bovensmilde, die de laatste tijd regelmatig in de nabijheid van de jongeman werd gezien.’
Daarnaast staan er in de feestgids diverse adviezen aan de gasten. ‘Ga recht op de foto staan, anders komen uw hoofd en benen uit het album te hangen en kan deze niet dicht.’ Of: ‘Het is verboden te zwikken, te hikken, ongegeneerd veel te bikken, zich te verslikken of wat van een ander te pikken.’
Op deze feestelijke dag heb ik mezelf gehuld in een Noorse trui waarop Mart Smeet jaloers zou zijn en opmerkelijke witte schoenen. Het bruidspaar trouwt voor de burgerlijke stand in het Beurtschip, een nieuw bejaardencentrum in Smilde. Ik vermoed dat het gemeentehuis op dat moment in een verbouwing zit. Het huwelijk wordt ingezegend in de Gereformeerde kerk aldaar, de receptie en het feest is in het zalencomplex naast de kerk.
De dag verloopt voorspoedig. Voor een ceremoniemeester toch altijd wel een bepaalde verantwoordelijkheid, heb je alles onder controle en gaan de dingen zoals gepland. En bovenal heeft iedereen het naar z’n zin.
Verschillende gewoonten
’s-Avonds staan de gasten in de rij om het kersverse bruidspaar te feliciteren en kunnen de feestgidsen worden uitgedeeld. Dan is het tijd voor de gebruikelijke koffie, thee en taart. Als de glimmende kannen voor de tweede keer langskomen, zie ik enkele gefronste gezichten: waar blijft de drank? Laat die koffie maar zitten, het is immers feest en we lusten wel zo’n groene beugelfles. Sommigen melden zich bij me. Even een stressmomentje. Maar ja zo is het de gewoonte hier, de drank komt heus wel! Al zie ik dat de koster in de keuken aan de meest nooddruftigen alvast een biertje geeft. Gelukkig gaat algauw het feestritme weer gelijk op.
Aan het einde van de avond als het bruidspaar inmiddels met een paar rammelende appelmoesblikken achter de auto is vertrokken, is er ook weer een verschil merkbaar. In Drenthe is het de gewoonte om nog koffie met een broodje te serveren als afsluiting, maar een aantal blijft liever aan het bier, of heeft graag een biertje mee voor onderweg. Zo merk je dat in een klein land toch nog verschillende tradities bestaan. Wat op zich wel grappig is.
Waas
Aan het einde van het feest, als alle gasten vertrokken zijn, drink ik, moe maar voldaan en een ervaring rijker, zelf nog maar een biertje. Als ceremoniemeester gaat veel wat er op zo’n dag gebeurd als een waas aan je voorbij. Het is wel toch even anders als je de regie hebt of dat je gewoon als gast deelneemt aan het feest. Je probeert steeds het overzicht te houden. Er zal ongetwijfeld met het bruidsboeket zijn gegooid, maar wie het heeft gevangen zou ik niet kunnen vertellen. Er zal ook zeker een ABC-gedicht voorbij zijn gekomen, maar door wie?