Zondag 23 juli 2017 rit 21
De Champs-Elyssées is ontruimd, aangeveegd en van dranghekken voorzien. De kasseien glimmen en de Arc de Triomphe kleurt geel. De 167 overgebleven coureurs zijn onderweg naar de hoofdstad. Vanochtend zijn ze met het vliegtuig uit Marseille vertrokken. Ze starten in Montgeron, de startplaats van de allereerste Tour in 1903. De champagne ligt koud in de koelbox en kan straks ontkurkt worden. De robocops van Sky begeleiden schouder aan schouder Chris Froome in de maillot jaune naar Parijs. Hopelijk zijn de Fransen vandaag iets vriendelijker. Het past niet om hem zo uit te fluiten. De 104de editie was een sprintersval, sorry bal, met een handvol overwinningen van Marcel Kittel. Zijn deelname zorgde voor een lach en een traan. Helaas moest hij door een lullige val naar huis. Daar kan hij nu nadenken over de interne concurrentie binnen zijn ploeg. Fernando Gaviria won vier sprints in de Giro. Rond wie wordt de sprinttrein van QuickStep Floors volgend jaar gebouwd? Of kunnen er twee hengsten op stal staan? De Columbiaan kan ook klimmen en dat is nu juist het minpuntje bij Kittel.
De Tour is beslist, de truien zijn verdeeld. Er resten nog enkele vragen: kan LottoNL-Jumbo nog voor ‘n stuntje zorgen in de onvermijdelijke massasprint op de Champs-Elyssées? Houden ze het droog in de lichtstad of wordt het glibberen over de kasseien met de kans dat er op de laatste dag nog het vermaledijde DNF* achter iemands naam komt te staan.
De Fransen doen er weer toe in hun eigen grote ronde. Ze kunnen terugkijken op vijf mooie dagen met Franse ritwinnaars. Klimt het cyclisme uit het diepe dal sinds Bernard Hinault? Romain Bardet blijft gelukkig nog net met één nagel aan het podium hangen. Zijn gebarsten lippen aan de start van de tijdrit waren een voorbode, wat zag ‘het kind van het vaderland’ er gebroken uit. Warren Barguil heeft de bolletjestrui. Goh, die glimlach zat vast op zijn gezicht geplakt toen hij het Stade Vélodrome binnen reed. Of wist hij al dat hij 20 duizend euro op zak had als winnaar van de prijs voor de superstrijdlust. Ploegmaat Michael Matthews draagt de groene trui. Daarmee heeft Sunweb een schitterende tour verreden. Simon Yates mag trots zijn op de witte trui. Hij volgt zijn tweelingbroer op. Hopelijk knoopt de Australische jongeling er een mooie wielercarrière aan vast.
Er is ook altijd een sneu randje aan z’n laatste dag. Wie eindigt onderaan in het algemene klassement en krijgt de dubieuze eer ‘De Rode Lantaarn’ te mogen dragen? Diegene is spreekwoordelijk het achterlicht van het peloton. Het is een van die mooie ongerijmdheden uit de prachtsport die wielrennen is. Geen enkele sporter zal aan een wedstrijd beginnen om laatste te worden. Maar in een rittenkoers van deze allure kan die positie juist publiciteit opleveren en dus geld. We weten nog wel dat Kenny Hummel (2009, red) alle aandacht naar zich toe trok, door elke bergrit blazend en puffend boven te komen. Ver achter alle renners aan als de eenzame fietser die net sterk genoeg was om de bezemwagen te verslaan. ‘Kamikaze Kenny’ werd hij genoemd. Dit jaar is de beurt aan Luke Rowe, what’s in a name. Opmerkelijk, een teamlid van Froome die met een achterstand van dik vierenhalf uur, ongeveer een etappe later, binnen komt. Of hoort dit ook bij de Sky tactiek?
De zon gaat onder achter de Arc de Triomphe, iedereen heeft zijn rechtmatige truitje met bijpassend bloemstuk. Ploegmaats geven elkaar nog een laatste groepsknuffel. Morgen beginnen de rondjes om de plaatselijke kerk en kan het afzien, het zweet en de pijn van de afgelopen drie weken te gelde worden gemaakt. #TDF2017 *Did Not Finish