Het gaat een extreem warme dag worden. Waarschijnlijk een van de laatste tropische dagen van deze zomer. Ik pak mijn zwemspullen en trakteer mezelf op een dagje Zandzee. Zwemmen en boekje lezen op de speelweide naast het zwembad. Bij binnenkomst is het nog niet zo druk. Enkele families hebben zich geïnstalleerd rondom het pierenbadje om hun kroos goed in de gaten te kunnen houden.
Ik ga meteen door naar buiten. Het veld is nog maagdelijk. Van de stapel plastic stoelen pak ik er twee en loop in de richting van de grote eikenbomen die me vandaag van de nodige schaduw zullen voorzien. Sierlijk drapeer ik de grote stranddoek over de ene stoel en de andere handdoek leg ik als een voetenkussen op de tweede. Ik neem tevreden plaats en zet mijn leesbril op de neus.
‘Igor zwemt. Of nee, zwemmen is niet het goede woord, hij heeft geen idee van schoolslag of borstcrawl, niemand heeft hem zo te zien het zwemmen ooit kunnen bijbrengen. Hij beweegt in het lauwwarme, ondiepe water.’
Hé, een toepasselijke setting, het nieuwe boek De kapperszoon van Gerbrand Bakker begint met een scène in een zwembad. Mijn leesdag kan niet beter beginnen. Meteen ben ik het verhaal binnengezogen.
Zonder de plot te verklappen gaat het boek over Simon, een telg uit een kappersfamilie. Hij heeft de zaak overgenomen van opa Jan en verkeert in de gelukkige omstandigheid dat hij blijkbaar goed in de slappe was zit en weinig klanten hoeft te ontvangen per dag. Simon is het type kapper dat de klant maar een beetje laat praten en zelf amper iets terugzegt.
Een van zijn klanten is een schrijver – die me wel erg aan Bakker zelf doet denken.
‘Ik ben bezig met een nieuwe roman,’ zegt de schrijver met het ooit stroblonde haar.
‘Ach,’ zegt Simon.
‘Waarin een kapper het belangrijkste personage is.’
‘Hm.’
‘Dus nu wil ik vragen of ik niet hier een paar dagen zou mogen zitten.’
Simons leven draait naast het kapper-zijn om z’n lichtelijk hysterische moeder, die hem dwingt om elke zaterdagochtend te helpen bij het zwemmen van jeugdigen met een beperking omdat een vriendin plotseling met een nieuwe vriend naar een Canarisch eiland is vertrokken.
Een belangrijke verhaallijn is het vliegtuigongeluk op Tenerife. Simon heeft zijn vader nooit gekend, want zijn moeder was een aantal maanden zwanger van hem toen deze Cornelis op een zondagmorgen maart 1977 besloot het vliegtuig te nemen dat daar crashte.
Nu vele jaren later raakt Simon geobsedeerd door dit ongeluk en het lot van zijn overleden vader. Opa Jan spoort hem aan eens op internet te kijken, na een gezamenlijk bezoek aan het monument op de begraafplaats Westergaarde.
‘Dezelfde avond zit Simon achter de computer. Naast de computer staat een glas whisky. (…) Het verbaast hem wat er allemaal nog te vinden is. Hij wist dat het vliegtuig waarin zijn vader zat niet op Tenerife had moeten zijn, hij wist niet waarom.’
Ongemerkt is het drukker op de speelweide geworden. Even trekt een jongeman met een paar geslaagde salto’s op het springkussen mijn aandacht. Knap, hoor.
Ik merk dat ik het koud heb; de extreme hitte valt mee en ik schuif de stoelen een beetje op zodat ik met mijn benen in de zon zit.
Al snel hoor ik de luide zwembadgeluiden om me heen niet meer. Tussen de regels door in het boek herken ik veel van de auteur Gerbrand Bakker. Tenminste dat denk ik, omdat ik naast zijn romans ook zijn columns in Trouw en autobiografisch werk heb gelezen. Bakker is een meester in het beschrijven van ‘alleenmensen’ en hij weet een klein leven waarin grote gebeurtenissen uit het verleden opspelen knap te vangen in simpele situaties, die geen spannende plot nodig hebben om je bij de lurven te grijpen. Hij schrijft in korte hoofdstukken met herkenbare beelden, gedachten en situaties.
‘Maar het allermooiste van schrijven’, zegt de schrijver, ‘blijft toch wel dat alles kan. Alles kan! Je kan het zo gek niet bedenken, als je het geloofwaardig opschrijft, kan het.’
Plotseling staat de blonde badmeester voor me en deelt mee dat ze over tien minuten gaan sluiten. Jammer, nu kan ik de roman hier net niet uitlezen. Ik pak m’n spullen en fiets snel naar huis om daar op de bank de laatste pagina’s van De Kapperszoon te verorberen. #gerbrandbakker #dezandzee