Het is dinsdagmiddag, mijn laatste vrije dag. Ik lig languit op de bank. In mijn handen ‘De tweede man’ van Doeschka Meijsing. Het is heerlijk om in een boek weg te dromen, even in een andere wereld te zijn. Even niet over je eigen leven hoeven nadenken en de beslissingen die je hebt gemaakt. Morgen begin ik aan een nieuwe baan. Ik heb mijn vaste contract opgezegd en het TELEAC/NOT-programma ‘Bij ons thuis’ is mijn eerste project als ZZP’er.
De roman die ik lees gaat over Robert Martin, een dichter en leraar Grieks. Hij erft miljoenen van zijn oudere broer in wiens schaduw hij altijd heeft gestaan. Het gaat om het vinden van jezelf, je eigen identiteit en de invloed die anderen op jou hebben. De roman is vlot geschreven, korte zinnen, veel beeldspraak, je ziet het voor je geestesoog gebeuren. Met een groot gevoel voor personages en dialoog schildert Meijsing de opkomst en de ondergang van een man die altijd de tweede man zal blijven. In het boek zwerft Robert de wereld over: Amsterdam, Rome, Oxford, Tanger, Cyprus, Dakar en Jeruzalem. Het verhaal switcht tussen heden en verleden waarbij een oude brief van Hefaiston, de geliefde van Alexander de Grote, een grote rol speelt.
Tegen vijf uur lees ik de laatste regels. ‘De duisternis kroop uit het dal omhoog. Er was een frisse wind uit het westen opgestoken. Het werd koud. Ik dronk de laatste druppels whisky. Het was tijd om te gaan.’ Stram sta ik op. Aan het einde van een goed boek val je altijd even in een zwart gat. Hoe nu verder in je eigen wereld? Een nieuwe werkkring. Hoe zal dat gaan? Je hebt wel jaren ervaring in het maken van tv-programma’s maar het voelt toch als een nieuw, onbekend avontuur.
Uit gewoonte zet ik de tv aan. Ik kan mijn ogen niet geloven en denk dat ik in een film terecht ben gekomen, maar het woord ‘Live’ in de rechterbovenhoek geeft echt iets anders aan. In een paar minuten besef ik wat er aan de hand is. Passagiersvliegtuigen zijn de beide torens van het World Trade Center in New York ingevlogen. Hoe is dit mogelijk? Een ander vliegtuig in het Pentagon, in de buurt van Washington D.C. Een vierde vliegtuig stortte neer in de buurt van Shanksville in de staat Pennsylvania. https://youtu.be/MNyjZJOEXpE
Het voelt zo onwezenlijk. Een terroristische aanslag die zijn weerga niet kent. Vliegtuigkapingen zijn niet uitzonderlijk, maar dit is van een andere orde. De wereld is in rep en roer. Analytici typeren dit als het begin van de Derde Wereldoorlog. De rillingen lopen me over de rug. Een vluchtmechanisme treedt in werking. Verdoofd maak ik een maaltijd klaar, terwijl ik het nieuws blijf volgen. Het eten smaakt me niet. Ik zie de laatste wolkenkrabber van honderdtien verdiepingen hoog instorten. In beeld stijgt een grote grijze stofwolk op, mensen op de grond proberen te ontsnappen aan het neervallende puin. Alles zit onder het gruis.
’s Avonds vlucht ik naar het filmtheater, dat doe ik wel vaker als het me te veel wordt. Letterlijk in het donker zitten, even afgeleid worden, weggetrokken uit de harde werkelijkheid. Er zijn weinig mensen en iedereen heeft een wezenloze blik in de ogen. Men spreekt nauwelijks met elkaar. ‘Chocolat’ is de film van dienst. Een jonge vrouw begint in een Frans dorpje een chocolaterie. Haar winkel verandert het leven van de dorpelingen. Met haar speciale gave kan ze precies voelen wat haar klanten willen en nodig hebben. Verlangens, die tot nu toe onderdrukt werden of niet herkend, komen aan de zinnelijke oppervlakte. De chocolaatjes ontdooien de strenggelovige en stugge bewoners. https://youtu.be/692hOJq1KJE
Een zoete, romantische film, tot ook daarin het geweld doorbreekt omdat uit jaloezie de boot van een rondtrekkende zigeuner waarop de chocoladevrouw verliefd is, in brand wordt gestoken.
Ik schuif ongemakkelijk op mijn stoel heen en weer en ben meteen terug bij de beelden in Amerika.
Na afloop dwaal ik door de verlaten straten van Hilversum… onzeker en bang. Is dit het einde van de wereld? Was het nu wel zo verstandig om een vast contract op te zeggen voor een freelancebestaan nu alles zo zorgwekkend is? Die nacht slaap ik niet… (wordt vervolgd)