Woensdag 12 juli 2017 rit 11
Op de rustdag denkt Fabio Aru terug aan de koninginnenrit naar Chambery. Hoe dantesk was dat! Het was een slagveld; er zijn veel grote namen uit het klassement weggevallen. Op papier is hij de enige die Chris Froome van zijn vierde eindzege kan afhouden. De Italiaanse kampioen staat op achttien seconden van de geletruidrager. Vanochtend heeft Fabio nog even gebeld met z’n oude ploegmaat Nibali. ‘Ciao, pescecane* hoe gaat het in San Pellegrino?’ ‘Si, met m’n hoogtestage gaat ‘t lekker en bij jou?’ ‘Hey, jij hebt ook achter die mummia giallo** aangereden, heb je nog tips voor mij?’ In rap Italiaans geeft Nibali een aantal aanwijzingen. Aru hoopt er zijn voordeel mee te kunnen doen. ‘Ciao, Vincenzo, bello parlare con te, arrivederci!’*** Nu zit hij in de hoteltuin onder de paraplu van zijn werkgever Astana en wacht op de meeting met de pers. Ploegleider Beppe Martinelli loopt zenuwachtig heen en weer voordat hij naast hem plaats neemt. De eerste vraag gaat natuurlijk over het incident met Froome. ‘Welk incident?’ hangt Aru de onschuld uit. ‘Die onsportieve actie om de aanval in te zetten, terwijl je directe tegenstander materiaalpech heeft.’ ‘Ik heb niet gezien dat Froome pech had.’ ‘Maar hij stak toch duidelijk zijn hand op,’ probeert Han Kock opnieuw. ‘Nee, ik vernam pas later dat hij van fiets moest wisselen.’ ‘En Froome kwam verhaal bij je halen, toch?’ ‘Ik viel zijn kant op, omdat ik in aanraking was gekomen met een toeschouwer,’ verklaart Aru. Martinelli geeft met een afwerend gebaar aan dat dit onderwerp voldoende behandeld is. Wat een gelul allemaal, denkt Aru bij zichzelf. Dit is toch de Tour, het is flikken of geflikt worden. Je moet profiteren van het ongeluk van je tegenstander. Maar dit houdt hij wijselijk voor zich. ‘Je wielerjaar is op een bijzondere manier van start gegaan, eigenlijk was het niet je bedoeling om de Tour te rijden.’ ‘Nee, ik gaf de voorkeur aan de combinatie Giro-Vuelta. Bij die toernooien heb ik een beter gevoel, maar door een vervelende val tijdens een trainingskamp in Spanje, met een slijmbeursontsteking als gevolg, moest ik de Giro laten schieten. Dat was acido****, omdat de start op Sardinië was, het eiland waar ik vandaan komt.’ Maar je staat er goed voor in het klassement. Hoe was het om solo over de finish te komen op La Planche des Belles Filles?’ ‘Ik was zielsgelukkig, ik heb ritten in de Giro en de Vuelta gewonnen, maar een etappe in de Tour ontbrak nog op mijn erelijst.’ ‘Je staat nu tweede, ga je de Tour winnen? ‘Parijs is nog ver’, geeft Aru het geijkte antwoord. ‘Eerst nog de rit naar Pau, die laat ik aan de sprinters. Ik spaar mijn benen die dag. Het gaat nog zwaar genoeg worden in de Pyreneeën en de Alpen.’ ‘Fabio, gaat er alles aandoen om de eindoverwinning voor Astana binnen te halen,’ doet Beppe Martinelli een duit in het zakje. ‘En dan zal ik mijn titel zeker opdragen aan Michele Scarponi, mijn overleden ploegmaat,’ zegt Fabio Aru, terwijl hij even moet slikken. #TDF2017
(*Ha, haai **gele mummie ***Leuk om je weer te spreken, tot ziens Vincenzo ****zuur)