Een paar dagen vrij. Ik gun mezelf een poging om uit te slapen, maar als je in een vroeg ritme zit word je toch vaak op je gewoonlijke tijdstip wakker. Het is nog donker en ik draai me nog eens behaaglijk om.
Tegen half negen vind ik het welletjes. Ik sta op, haal de krant beneden uit de brievenbus en smeer een boterham. Als ik koffie wil zetten en de kraan aanzet, hoor ik een vreemd gorgelend geluid uit de hals van de kraan komen maar geen water…
Ik ben meteen klaarwakker. O ja, dat is waar ook, er hing al een paar dagen een briefje op de gezamenlijke voordeur: ‘U heeft tijdelijk geen water op donderdag van 08.30 tot 15.00 uur.’ Vitens is al een tijdje in de buurt bezig met reparaties aan het leidingnet. Ik heb de mededeling wel gelezen, maar nu het zover is ben ik het helemaal vergeten. Geen water in een fles gedaan gisteravond om koffie te kunnen zetten, niet aan gedacht dat ik vandaag voor half negen gedoucht zou moeten zijn. Pech… gewoon stom. Bij vorige keren was ik beter voorbereid of allang de deur uit en had ik niet eens in de gaten dat ik een paar uur zonder water zat.
Ik eet mijn boterhammen met een beker melk. En maak van de nood een deugd. Meteen maar naar het zwembad, kan ik daar douchen en naar het toilet. Na een kilometer baantjeszwemmen, denk ik, nu ik er toch ben ga ik voor het complete programma. Ik plak er ook een bezoek aan de sauna aan vast. Maar lang hou ik het daarbinnen niet uit, toch een beetje te heet…
De douche na het zwemmen is een weldaad. Er staat een schaal met scrub, dus ik verwijder al scrubbend de dode huidcellen. Ik boen zo hard met de paarse korreltjes dat ik helemaal gloei. Binnen een mum ruik ik naar lavendel. Daarna douche ik af met een krachtige straal, voor zover het daar mogelijk is.
Twee uur later ben ik weer thuis, nu beter voorbereid. In de Dopper zit water voor het koffiezetapparaat. Nou kom ik de dag wel door tot drie uur.