Vanavond is de Olympische finale bij het polstokhoogspringen heren. De hoogmis. Ik kijk er naar uit. Een fascinerende sport, het trotseren van de zwaartekracht, zo hoog mogelijk proberen te vliegen met de perfecte sprong. Armand (Mondo) Duplantis heeft daar ook het hele jaar naar uitgekeken, hard voor getraind en geprobeerd blessurevrij te blijven. Hij is een geboren polstokhoogspringer. Het zit in zijn genen, zijn vader Greg (nu zijn coach) beoefende de sport ook.
Duplantis opent het gordijn in zijn kamer in het Olympische dorp, hij kijkt naar buiten met zijn priemende blauwe ogen. Het is nog rustig. Ook de Seine ligt er vredig bij. Hij heeft goed geslapen op het kartonnen bed. Meestal gaat dat niet zo gemakkelijk voor een belangrijke wedstrijd. Vanavond moet het in het Stade de France gebeuren…
Springen in de tuin
Thuis in Lafayette, Louisiana (USA) is het allemaal in de achtertuin begonnen met een stok en een matras als vierjarige jongen. Later was er een complete polstokhoogspring setting voor hem in de tuin. En het ging crescendo; hij haalde steeds het wereldrecord voor zijn leeftijd. Als zeventienjarige puber springt hij de magische hoogte van 5.80 meter, als je die haalt hoor je bij de grote mannen.
Op zijn jongenskamer hangt een poster van de Fransman Renaud Lavillenie, zijn grote idool, die het wereldrecord op zijn naam heeft staan: 6.16 meter. Hij bekijkt alle filmpjes van Lavillenie, en denkt zo moet ik het ook doen. De Fransman is tien jaar ouder, wanneer hij samen met hem wil springen moet hij zich jong bij de wereldtop voegen.
Mondo komt uit voor Zweden
Hoe komt het dat een Amerikaan voor Zweden uitkomt? Dat heeft Mondo te danken aan zijn Zweedse moeder Helena. Zijn ouders zorgen ervoor dat hun zoon voor dat Scandinavische land uitkomt; de Zweedse bond zou stom zijn om dat te weigeren. Zijn vader wil daarmee voorkomen dat de Amerikaanse kwalificatieregels een obstakel voor zijn springende zoon zijn. Want voor de OS in Moskou wist Greg zich niet te plaatsen omdat hij op de kwalificatiedag niet bij de beste drie behoorde. Hij had een offday en de Amerikaanse atletiekbond kijkt niet naar de prestaties gedurende het hele seizoen. Lukt het die dag niet dan heb je pech.
Vanaf het WK in Londen (2017) verschijnt de tiener in een geel shirt met een blauwe spandexsportbroek in de arena. Hij wint die avond niet, maar maakt wel indruk. Zijn tijd zal zeker komen. De Amerikaan Sam Kendricks (zijn eeuwige rivaal, zeker als het op het Amerikaanse record aankomt) wordt wereldkampioen.
Born to fly
Polstokhoogspringen is een eenzame sport. Jij, de stok, de lat en je hoofd. Het is veel trainen, proberen sneller en krachtiger te worden, maar je moet ook mentaal groeien. Mondo kan narrig zijn. Als hij niet goed in zijn vel zit, zie je dat aan zijn houding. Hij maakt misbaar, slaat zichzelf en schudt het hoofd als de sprong mislukt. Zijn vader zegt: ‘Mondo is een relatief, normale, maar tegelijkertijd ook buitengewone jongen. Soms is het een lastpak. Hij legt grote druk op zichzelf, als hij niet goed presteert kan hij dat moeilijk aanvaarden.’
Dat is mooi te zien in de documentaire ‘Born to Fly’ die over Duplantis is gemaakt.
Mondo traint na het WK in Londen op zijn aanloop, bij een nieuwe hoogte moet hij het aantal passen aanpassen van 18 naar 20. Daar heeft hij in het begin moeite mee. Hij probeert zijn techniek te maximaliseren om vertrouwen te krijgen.
Op het EK in Berlijn 2018, neemt Duplantis wraak. In een spannende finale gaat het tussen Renaud Lavillenie, Sam Kendricks en Mondo Duplantis. De lat ligt op 6.00 meter en ze gaan er alle drie over. Duplantis lukt het ook om over 6.05 te springen. Hij stort neer op de mat en blijft daar liggen. Hij heeft zijn idool onttroond. Renaud rent naar hem toe en ze omhelzen elkaar. Je merkt dat de Fransman hem deze overwinning gunt. https://youtu.be/qWZ1wOpGxOA
Wereldrecord
Mondo Duplantis is nu een rockster, een prof met een miljoenen contract bij Puma. Hij heeft het wereldrecord in handen dat ligt op 6.24 meter. Op elk toernooi waar hij aanwezig is doet hij een poging om zijn record te verbeteren. En het publiek smult ervan. Het polstokhoogspringen is zoiets moois, het is een complexe sport maar als je het goed doet, lijkt het allemaal zo moeiteloos.
Ik ben benieuwd hoe het vanavond tussen de toppers gaat. Neemt Mondo het olympisch goud mee naar huis, en met welke hoogte? Het is jammer dat zijn vriend en voorbeeld Renaud Lavillenie niet deelneemt. Natuurlijk had hij graag nog een keer geschitterd in zijn stad, maar na een hamstringoperatie haalde Renaud de limiet om mee te mogen springen niet. We zullen dus geen ‘bromance’ tussen hen beide zien, met Kendricks als eeuwige stoorzender. Toch hebben ze elkaar deze week ontmoet en een espresso gedronken in het Olympisch dorp en zijn mattie zal zeker vanavond in het stadion op de tribune zitten. #Paris2024