Het Eurovisiesongfestival, elk jaar weer dolle pret. Dit jaar mag Zwitserland het circus organiseren en hopelijk gaat dat beter dan de afgelopen editie in Malmö, die voor ons land toch in een deceptie eindigde. Ik voel me nog steeds bestolen van een mooie, spannende avond met die in mijn ogen onterechte diskwalificatie van Joost. Niks ten nadele van de uiteindelijke winnaar.
Dit jaar zoeken de deelnemers het in de hoogte. Zijn ze geïnspireerd door de Zwitserse Alpen of denken ze wat de winnaar Nemo kon, kan ik ook? Let er maar eens op: of ze zingen erg hoog of ze beginnen hun act in de hoogte en dalen langzaam af naar het podium.
1988
Terug in de songfestivalhistorie. Zwitserland benadert in 1988 de twintigjarige Canadese zanger Céline Dion of ze mee wil doen aan de nationale voorronde. Dat mag, artiesten hoeven niet per se uit het land te komen waarvoor ze meedoen. Dit jaar doen er Oostenrijkers mee voor Duitsland en Finnen voor Zweden, en nota bene twee bandjes uit Nederland hebben een poging gedaan om San Marino te vertegenwoordigen. Dion twijfelt even wat zullen de Zwitsers ervan vinden maar die aarzeling verdwijnt al snel als ze met glans de voorronde win. Ze mag naar Dublin en daar is het een stuk spannender. Céline draagt een wit jasje met brede (jaren ‘80) schoudervullingen en een pluizig rokje. Niet moeders mooiste outfit. Maar haar zang is wel indrukwekkend. Ze zingt de powerballade ‘Ne partez pas sans moi’. Jij, die een ander leven zoekt. Jij, die naar het jaar 2000 vliegt, vertrek niet zonder mij. https://youtu.be/VXLWfXmlXPc
Gerard Joling
Ze staat hoog bij de bookmakers en onze Gerard Joling met ‘Shangri-la’ volgt haar op de voet. We weten allemaal hoe dat uiteindelijk is afgelopen. Joling die bekend staat om zijn hoge uithalen maakt indruk, maar hij vliegt in de festivalweek nog even terug naar Nederland voor een snabbel. Hij raakt verkouden en durft het niet aan om met de hoge noten af te sluiten. Hij kiest voor een paar octaven lager. Dat maakt toch minder indruk en dat kost hem een hoge notering. Joling eindigt uiteindelijk als negende. https://youtu.be/_ws4OUmB9wk
Bij de puntentelling is het ontzettend spannend, want Groot-Brittannië staat met 136 punten bovenaan als nog één land zijn stem mag uitbrengen. Zwitserland krijgt van Joegoslavië zes punten en eindigt daarmee op 137 punten. De Engelsen denken dat is geen probleem er zijn nog punten te vergeven, dat is kat in het bakkie voor Scott Fitzgerald. https://youtu.be/F09DJR9iiHY Wij kennen de zanger nog van zijn nummer-één notering, het duet met Yvonne Keeley ‘If I had words’. Maar het onvoorstelbare gebeurd, er volgen nog punten voor Nederland, Duitsland, Noorwegen, en dan als laatste voor… Frankrijk. De Engelsen wrijven zich in de ogen en alle camera’s rennen naar Céline Dion.
Waarzegger
Grappig detail is nog dat een waarzegger heeft voorspeld dat liedje nummer negen gaat winnen. De Israëlische zangeres Yardena Arazi is wekenlang de gelukkigste mens op aarde. Zij moet als negende zingen. Maar dan wordt bekend dat de inzending van Cyprus niet mee mag doen. Het liedje is namelijk al eens eerder uitgebracht en dat is in strijd met de regels. Door de diskwalificatie veranderd de startvolgorde en wie zingt nu als negende? Zwitserland!
In 1989 is het songfestival in Lausanne. Justine Pelmelay die het jaar ervoor nog in het achtergrondkoortje van Joling zong, vertegenwoordigt Nederland met ‘Blijf zoals je bent’. Opnieuw met een hoge uithaal aan het einde, en je verwacht het niet maar ook Pelmelay verslikt zich in de laatste hoge noot en moet dat bekopen met een vijftiende plaats. Dus deelnemers van dit jaar zijn gewaarschuwd voor de hoge noten!
Hoe het met Céline Dion verderging hoef ik niet te vertellen. Ze is inmiddels een wereldster. Alles wat ze aanraakt veranderd in goud. Ik verwacht haar ook nog wel komende week op het podium in Bazel.