Auto’s en ik dat is niet altijd een gelukkige combinatie. Als ik bij Praal Media werk zoek ik een eigen auto. De broer van een vriend heeft een Japanner te koop. De fikse deuk die in het linker achterportier zit neem ik er op de koop bij, want dan hoef ik minder voorzichtig te zijn. Gekscherend noem ik de grijze auto mijn Nissan Sunny Deuk. Met veel plezier rij ik een aantal jaren in mijn makker. Maar dan blijkt bij een verplichte Apk-keuring dat de kosten voor vervanging en herstel hoger liggen dan de dagwaarde en ik besluit de reparaties voorlopig even uit te stellen. In een opwelling rij ik op die donderdagavond naar Weesp. In de Gooi- en Eembode staat een paginagrote advertentie van tweedehandsauto’s, ik besluit een kijkje te nemen. Zo’n echte louche autoverkoper komt enthousiast op me aflopen en vraagt of hij me kan helpen. Ik zeg dat ik even rondkijk. De hal staat propvol met auto’s in allerlei soorten en maten. Ik loop rond en mijn oog valt op een witte Renault 5 GT Turbo. Het karretje ziet er sportief uit. De verkoper houdt me nauwlettend in de gaten en staat direct naast me. ‘Lijkt je dit wat?’ ‘Ja, ik vind dit altijd wel geinige autootjes.’
Ik weet nog steeds niet wat me die avond mankeerde, maar alles wat je fout kunt doen bij het kopen van een tweedehandsauto heb ik die avond gedaan. Geen proefritje gemaakt, want ‘ja dat was niet mogelijk omdat de auto midden in de hal stond en voordat hij eruit is, dat gaat nu even niet, meneer.’ Ik heb niet onder de motorkap gekeken (niet dat ik dan ontdekt zou hebben wat er met het sportieve karretje aan de hand was). Ik besluit in een onverklaarbare opwelling de Renault 5 te kopen en de handelaar is zo vriendelijk om me naar de pinautomaat bij de Rabobank te rijden zodat ik contant kan afrekenen. De afspraak is dat ik hem maandagmiddag kan komen halen, ze zullen hem nog even een goede poetsbeurt geven. Als ik de auto maandag kom ophalen staat hij inderdaad glimmend voor de deur. Ik laat mijn Deuk achter en rij terug naar Hilversum. De auto maakt een hels kabaal en rijdt niet erg comfortabel. Ik denk dat zal de turbo dan wel zijn. Als ik de nieuwe aanwinst aan collega’s laat zien zijn ze verbaasd. Het is wel een Renault 5 maar absoluut geen GT Turbo, er zit een totaal andere motor in. Ik besluit terug te gaan om de koop te ontbinden, maar ik word regelrecht de deur uitgestuurd. ‘De auto is prima, u zult even moeten wennen en trouwens uw Nissan Sunny is al weg, de koop kan niet meer ongedaan worden gemaakt.’ Ik word zelfs agressief benaderd. Samen met een vrouwelijke collega doen we een dag later nog een poging om de zaak op te lossen en van die Lookalike Renault af te komen. Ondanks dat mijn collega haar mannetje staat wordt het gewenste resultaat niet bereikt. Ik schakel via een andere collega een advocaat in die zich op de zaak werpt, maar dan blijkt de autohandel spoorloos verdwenen te zijn en is er helemaal geen auto meer in de hal te vinden. De mannen zijn met de noorderzon vertrokken.
Het wordt een langslepende kwestie. Om in de rechtszaak sterk te staan laat ik de auto door de ANWB keuren. De keurmeester overhandigt me hoofdschuddend een lange lijst met gebreken. Vanuit Utrecht rij ik in de avondspits terug naar huis. Halverwege de rit begint de lookalike te schudden en te pruttelen. Plotseling komt er enorm veel rook uit de motorkap, ik kan nog net de vluchtstrook bereiken en bel de wegenwacht. Die wil me naar mijn garage slepen, want zijn inschatting is dat ik de motor heb opgeblazen. Maar ik vraag hem om de auto naar mijn parkeerplaats te slepen. Ik ga geen geld meer aan deze auto uitgeven. Een half jaar later wordt mijn klacht via de rechtbank erkentelijk verklaard en moet de koop ontbonden worden, alleen is het vervelende van deze hele zaak dat de malafide mensen waarvan ik deze auto heb gekocht een spoor van dit soort incidenten door heel Nederland hebben getrokken. Ze duiken in menig consumentenprogramma op. Het laatst zijn ze in Noord-Brabant getraceerd. Overal cashen ze in korte tijd met middelmatige tweedehandsauto’s en verdwijnen dan van de radar. Ze zijn op het moment van de uitspraak al meerdere malen failliet verklaard. En van een kale kip kun je niet plukken. Ik weiger wegenbelasting te betalen voor een auto die officieel niet van mij is en waarin je niet kunt rijden. De boetes vallen op de deurmat, want de auto staat op de openbare weg. Een jaar na de aankoop valt er niks anders te doen dan de witte Renault 5 GT Turbo, die inmiddels groen is uitgeslagen van de bomen waaronder hij geparkeerd staat, naar de sloop te brengen en daar nog een schamele vijfentwintig gulden voor oud schroot te beuren.