Zaterdag 9 mei 1992. Zweden organiseert voor de derde keer het Eurovisiesongfestival. Na de winst van Carola (‘Fångad Av En Stormvind’) in Rome. Ditmaal is Malmö de gaststad. De Øresundbrug, de verbinding tussen Denemarken en Zweden bestaat nog niet, maar vormt wel een belangrijk onderdeel van het decor, tezamen met een Vikingschip met de kop van een vuurspuwende draak.
Wijs me de weg
Op een zolderetage in De Bilt waar ik sinds een paar maanden woon, kijk ik gespannen naar de uitzending. Wij doen weer mee dit jaar. Humphrey Campbell* wijst ons samen met zijn swingende broers de weg. Het duurt nog even want ze mogen als laatste artiesten optreden. Dat is niet ongunstig.
Via een echte showtrap betreden de presentatoren Lydia Cappolicchio en Harald Treutiger (blonde Zweed met een sexy spleetje tussen de tanden) de omgebouwde ijshockeyhal. De moderne headsetmicrofoon weigert bij haar eerste zinnen en je hoort alleen de nagalm in de enorme hal. Het is gelukkig snel hersteld. Het duo benadrukt dat de landkaart van Europa snel veranderd, geen Oost en West meer, en oude landen verdwijnen en nieuwe ontstaan. Er zijn drieëntwintig deelnemers, het zal het laatste jaar zijn voor Joegoslavië, dat eigenlijk al in meerdere Balkanlanden uiteengevallen is.
Strakke show
De show is strak geregisseerd, niet al te veel poes pas. Het publiek zit op plastic stoelen en zo her en der zie je een vlag, maar dan echt met een houten vlaggenstok eraan. Verder is het publiek rustig, staat op aan het einde van een optreden en applaudisseert beschaafd. Ook de presentatie houdt zich in, geen flauwe grapjes, voor zover ik kan beoordelen, want ze spreken Zweeds. Dus Willem van Beusekom heeft als commentator veel werk om de kijker bij te praten.
Na bijna twee uur is Nederland aan de beurt. Het postcardfilmpje voor het optreden staat bol van de clichés (zoals bij elk land). Het begint met tulpen op de Keukenhof. Utrechtse grachten en de Dom, de Elfstedentocht, de Rotterdamse haven, Schiphol, Amsterdamse grachtenpanden en fietsers. Met als toegift een stukje folklore met oude zeilschepen op het IJsselmeer. Harry van Hoof, de dirigent van het orkest – ja toen nog wel – wordt via een videowall voorgesteld. Daarna gaat Humphrey Campbell los. goed gezongen, mooie simpele choreografie, kleding die prima past bij het decor en een intermezzo op accordeon bespeelt door de componist van het liedje, Edwin Schimscheimer. Het blijkt uiteindelijk goed voor de negende plek. https://youtu.be/AB4qWP6Q7Z8
Strijd der titanen
De strijd der titanen gaat vanavond om componisten die al eerder aan het songfestival hebben meegedaan. Voor Duitsland is dat Ralph Siegel (winnaar met ‘Ein Bischen Frieden’). Hij heeft zijn groep Wind met wat personeelswisselingen gereanimeerd. De groep werd tweede in 1987 achter Johnny Logan. Maar het ‘Träume sind für alle da’ mag de vakjury uiteindelijk niet bekoren (16de plek). Modern Talkings Dieter Bohlen heeft het lied voor Oostenrijk geschreven. Tony Wegas eindigt op de tiende plaats met ‘Zusammen geh’n’.
Johnny Logan doet ook weer mee. Ditmaal heeft hij voor Linda Martin ‘Why me?’ geschreven. Hoog in de polls, maar de grootste concurrentie komt van de naaste buren, want Groot-Brittannië heeft musicalster Michael Ball afgevaardigd met ‘One step out of time’.
Puntentelling
Bij de puntentelling, het nodige gestuntel met de verbinding, maar verder verloopt het eigenlijk vlekkeloos. Ierland komt moeilijk opgang. Van Spanje dat als eerste land haar punten door mag geven, krijgt Linda 1 punt, maar als ze uiteindelijk halverwege de telling Malta en het Verenigd Koninkrijk inhaalt geeft ze de voorsprong niet meer uit handen. Michael Ball eindigt op een voor de Engelsen bekende plek, namelijk als tweede.
Linda Martin stamelt ‘I’m thrilled.’ Dat is ook de enige reactie die ze kan geven. https://youtu.be/oTPtDFxQgn4 Als ze het winnende liedje nog een keer zingt, staat er een extra achtergrondzanger in haar koortje. Een uitgelaten Johnny Logan. Hij steekt drie vingers in de lucht. ‘You did it again, Johnny!’ Nu is hij Mr. Eurovision. Dat doet niemand hem na, of Loreen moet in de komende jaren nog een liedje voor een winnende Zweedse deelnemer gaan schrijven. #esc1992
*Helaas is Humphrey Campbell begin dit jaar overleden.