Vrijdag 7 juli 2017 rit 7
Marcel Kittel kan het niet drooghouden als zijn manager hem vertelt dat de Tour dit jaar in zijn vaderland start. Dat legt meteen druk op zijn brede schouders, want nu kan hij voor eigen volk bewijzen dat hij de beste is. Intens blij is hij met de etappewinst in Luik. Op zijn knieën zit de sprinter tegen een dranghek zijn vreugde uit te huilen. En nu slaat hij bij de tweede overwinning bijna zijn stuur kapot. Kittel wordt meteen door de jongens in witte sweatpants met rode cap van sponsor Vittel omringt en naar de ceremonie begeleid. Ze vormen een keten rond zijn bezwete lijf en brengen hem door de dringende mensenmassa veilig naar de tent. Daar kan Marcel zich even laten opfrissen en een eerste reactie geven aan de pers. Onderweg stopt het kordon alleen voor de ploeggenoten van Quick-Step Floors, die hun winnende raspaardje in de armen vallen. ‘Das war geil’ zegt Marcel met een grote glimlach als hij later die avond de massageruimte binnenkomt. Zijn elfde etappezegen in de Tour is een feit. Hij stript uit zijn grijze korte broek, pakt een wit handdoekje en gaat met zijn brede rug op de tafel liggen. Het doekje drapeert hij over de edele delen. De masseur laat wat olie over de gebeeldhouwde bovenbenen lopen en begint de pilaren te masseren. De blonde sprinter kreunt voldaan. Vandaag kwam hij als een duveltje uit een doosje. Op 250 meter voor de finish reed hij nog in negende positie. Zijn sprinttrein was hij kwijt, maar hij weet dat hij de hoogste topsnelheid heeft van het peloton. En buitenom kon hij zich prima op snelheid trekken. ‘Ich hab es geschafft,’ zegt Marcel. ‘Ja, het had zelfs ‘une, deux, trois’ kunnen zijn in Troyes’, zegt de masseur grappend. Ondanks de korte regenbui is het nog steeds drukkend warm in de kleine hotelruimte. Het zweet druipt van het gezicht van de fysiotherapeut, terwijl hij de vermoeide spieren los maakt. Marcel draait zich om en sluit zijn ogen. Een mooie blonde volleybalster van Nederlandse bloede verschijnt voor zijn geestesoog. Hij merkt niks meer van het kloppen, kneden en wrijven van zijn rugspieren. Na drie kwartier verlaat hij de massageruimte. Straks met zijn jongens weer tjakke tjakke tjakke champagne! Maar niet te veel, want hij wil morgen nog wel een derde zegen aan zijn degen rijen. #TDF2017