De eeuwwende staat voor de deur. Ik weet nog dat ik als klein jongetje op zondagochtend tijdens de kerkdienst zat uit te rekenen hoe oud ik zou zijn in het jaar 2000. Dat leek nog een eeuwigheid te duren en ik zou dan net 38 zijn geworden. Ik kon me er geen voorstelling van maken.
De komende eeuwwisseling houdt de gemoederen bezig. Duizend jaar geleden waarde er onrust en angst onder de mensen. Zou de wereld de afronding van het eerste millennium na de geboorte van Christus wel overleven? Ook nu circuleren er allerlei doemscenario’s en onzekerheden. Dit keer betreft het geen ongrijpbare onlustgevoelens ingegeven door naïviteit en gebrek aan kennis, maar een door de techniek ingegeven vrees. Angst dat ontwerpfouten in computers de wereld na de eeuwwisseling in een chaos zullen storten. Het millenniumprobleem, de fout in de elektronische kalenders van miljoenen computers en chips waardoor de teller na 1 januari 2000 terugspringt naar 1 januari 1900, zaait verwarring. Liggen we straks op apegapen na een wereldwijde wervelstorm in computerland, veroorzaakt door de millennium-bug? Daarom, ik verzin dit niet, zijn alle verloven van leger en politie ingetrokken, medewerkers van nutsbedrijven mogen niet met vakantie, de apotheek heeft voor twee maanden medicijnen in huis, een deel van de luchtvloot blijft aan de grond, havens worden gesloten. Pas maar op: je pacemaker slaat op tilt, je beleggingsrekening verdampt, je pensioen is straks pleite. Hoe zal de eeuwwisseling uitpakken?
IDTV, waar ik momenteel bij werk, mag de millenniumviering op de Dam organiseren. Aanvankelijk is het plan om een oer-Hollands schouwspel met een ijsbaan en bruggetjes, koek en zopie en historische pandjes, rondom het paleis aan te leggen. Met dit winterse schaatstafereel zou Amsterdam een kans maken door te dringen tot het wereldwijd uitgezonden tv-programma Top of the Hour. Het plan sneuvelt omdat de kosten te hoog zijn en het openbaar vervoer in de hoofdstad er door ontregeld raakt. Daarvoor in de plaats staat er nu een reuzenrad van vijftig meter hoog op de Dam. Een kleine knipoog naar het London Eye aan de oever van de Theems, het grootste reuzenrad ter wereld dat op de eerste dag van de 21ste eeuw in gebruik zal worden genomen. Op het podium op de Dam treden allerlei artiesten op en ik ga daar met vrienden de eeuwwisseling vieren.
Maar het noodlot slaat toe. Tijdens de kerstdagen voel ik me al niet erg lekker en ik vermoed dat ik een griepje onder de leden heb. En ja hoor, een paar dagen later lig ik geveld in mijn bed. Nergens zin in, alles doet pijn, rillingen over mijn hele lijf. De typische kenmerken van een grieppatiënt. Ik hoop toch dat ik erbij kan zijn. Met allerlei paardenmiddeltjes probeer in oudjaarsmiddag weer op de been te zijn, want dit is een unicum, dit wil ik niet in mijn bed moeten meemaken. Veel paracetamol en grogs naar binnen gewerkt. Met hoofdpijn en een loopneus ga ik toch maar in het begin van de avond naar Amsterdam.
In Australië leven ze inmiddels al in de nieuwe eeuw en de wisseling is zonder incidenten verlopen. De millennium-bug lijkt zich rustig te houden. Computersystemen hebben zich probleemloos aangepast en het licht bleef gewoon branden, zie ik op het journaal. In Rusland is president Jeltsin vervroegd afgetreden en is Vladimir Poetin zijn waarnemer tot de verkiezingen over drie maanden.
Op de Dam kun je over de hoofden lopen, het is enorm druk. Veel mensen dragen een 2000-kroontje op hun hoofd. Er heerst een gezellige, uitgelaten sfeer, maar mijn hoofd staat er niet echt naar. Het is ook best koud. Dus extra dik ingepakt sta ik tussen de menigte. Er treden diverse artiesten op, waarvan BLOF voor mij de grootste attractie vormt. Karin Bloemen en Stanley Burleson zingen een medley van hits die met tijd te maken hebben. En dan is het zover… Iedereen ziet uit naar het gezamenlijke aftellen dat met de klok op het reuzenrad wordt gedaan: 05. 04 .03. 02. 01. 2000.
‘Happy Millenium’ wensen we elkaar toe. Dikke knuffels verdwijnen in winterjassen en mutsen. De meegenomen champagnefles wordt ontkurkt en gedeeld met de mensen om ons heen. Kruitdampen van het uitbundige vuurwerk dringen mijn neus binnen. Het is een gekkenhuis. De bewegingsruimte is minimaal. Liefst tachtig duizend mensen zijn naar de Dam gekomen. De toeloop is zo groot dat er feestvierders bekneld dreigen te raken in de massa en de organisatie is genoodzaakt het feestje een uur eerder te beëindigen. Ik ga niet mee naar de afterparty in café Majestic, maar ga snotterig naar huis, uitgeput ik kan niet meer op mijn benen staan. Zonder noemenswaardige problemen is de wereld aan het derde millennium begonnen. En nu zijn wel alweer twintig jaar verder, wat gaat de tijd snel.