Deze week ligt er een vierhonderd meter lange loper door het centrum van Hilversum. Het rode tapijt ligt er ter ere van de 11de editie van SCENECS Filmfestival in Hilversum. Het festival biedt (inter)nationale startende filmmakers een platform om hun (debuut)films te laten zien. ‘SCENECS is niet zomaar een filmfestival. Het is een filmbeleving. Als bezoeker zie je de parels van de filmmakers. Hier beleef je films als de meest gevarieerde en krachtige kunstdiscipline. Bij SCENECS wordt de wereld bij elkaar gebracht door film,’ aldus festivaldirecteur Arya Tariverdi.
De eerste documentaire die ik zie opent met de zin ‘Als een man onder de grond ligt, betekent dat nog niet dat hij dood is’. Met andere woorden iemand kan over zijn of haar graf heen nog het leven van iemand anders bepalen. ‘The Third Dad’ is gemaakt door de Schotse filmmaakster Theresa Moerman. Haar vader was een alcoholist. Zij breekt om deze reden met haar vader. Zeven jaar na zijn dood gaat ze op zoek naar zijn graf. Haar persoonlijke ontdekkingsreis is tevens een wanhopige poging tot verzoening en verlossing. Op de dag dat hij jarig zou zijn legt ze een bloemetje op zijn sobere laatste rustplaats. We zien daarna een oud-8mm filmpje van haar verjaardag waar ze geholpen door haar vader vier kaarsjes mag uitblazen. Een schrijnend document waaruit blijkt dat drank meer kapot maakt dan je lief is.
De jonge backpacker Maarten de Bruijn verdwijnt in 1999 spoorloos na een verblijf van enkele maanden in India. Nog altijd is hij vermist. Zestien jaar later gaan zijn broer Hein en vader Jaap in India op zoek naar sporen van Maarten. In de documentaire ‘Dichter bij Maarten’ is te zien hoe ze proberen rust te vinden. Ze bezoeken de plekken die Maarten enthousiast heeft beschreven in zijn brieven. Filmmaker en goede vriend Raymond Grimbergen gaat met hen mee. Er zijn geen verwachtingen. Maar vlak voor hun vertrek krijgt de familie onverwacht nieuwe informatie over Maartens laatste verblijfplaats in India. De persoon die Maarten daar ontmoet heeft wil haar verhaal wel doen, maar anoniem. Opeens krijgt de reis een andere wending. Het reizen in de voetsporen van Maarten wordt opnieuw een zoektocht. Een geliefde die verdwenen is en niet officieel dood is verklaard, het is een nachtmerrie die maar niet voorbij lijkt te gaan.
Een absolute aanrader is een intiem portret over twee mensen die samen oud worden en niet zonder elkaar kunnen leven. ‘A lifetime of love’ is een liefdevolle documentaire van Carilijne Pieters over haar grootouders Joop en Janny. Je ziet ze in hun dagelijks leven terwijl ze praten over de liefde, het ouder worden, de dood en het geloof. Beiden worden ze lichamelijk slechter en Janny gaat geestelijk achteruit. De documentaire komt hard bij me binnen. Het is zo herkenbaar. Je ziet hoe langzaam alles gaat in het leven van deze lieve mensen en hoe ze elkaar helpen met de kleine dingen. Het is soms zwaar om oud te worden, maar ze zijn dankbaar voor wat ze samen hebben. Achtenzestig jaar zijn ze al samen: ‘De liefde is alles, hè’, zegt Joop met een glimlach.