Misschien niet bij stilgestaan, maar vanavond is het volle maan. In mijn jeugd ben ik erg onrustig bij dat verschijnsel. Wellicht omdat ik opgroei op een plaats waar ’s nachts weinig kunstlicht is, geen helverlichte flats, geen industrie of zelfs maar lantaarnpalen. Het valt dus erg op als het volle maan is. Vanaf de aarde is de maan dan maximaal verlicht te zien, en zo goed als volmaakt rond. Het licht van de maan (het weerkaatste zonlicht) is fel en overtreft het licht van de sterren.
Nu wil ik niet zeggen dat ik maanziek ben, gelukkig niet, maar het noopt wel om die nacht naar buiten te gaan. Vaak neem ik de transistorradio mee en later mijn eigen radio-cassettedeck. Ja, het is ver voor de tijd van de walk- of discman, laat staan mobiele telefoon met een Spotify-account of iTunes-playlist. Ik vind het fijn en belangrijk om muziek bij me te hebben. Je voelt je dan minder alleen en het bevordert de emotionele stemming. In het uitgestrekte landelijke gebied met akkers en weilanden kun je zonder koptelefoon naar muziek luisteren. Buren wonen op afstand of je kunt ze ontlopen zodat je geen broodnodige nachtrust verstoort en geluidsoverlast veroorzaakt. Soms verkies ik het lopen over de verharde weg, maar vaak trek ik over de velden. Je kunt immers prima zien waar een sloot begint of prikkeldraad is gespannen. Heerlijk met soulmuziek opgenomen van Ferry Maat’s Soulshow. Zoals Tavares met ‘Heaven must be missing an angel’, George McCrae ‘Rock your baby’ of The Jacksons met ‘Can you feel it’. Of de meer tot disco verheven soulmusic van Donna Summer, Three Degrees, Pointer Sisters, Chic of Sister Sledge (Lost in music). Genieten van de schitterende sterrenhemel en de volle ronde maan boven je. Voorzichtig meezingen met de zware, bronstige stem van Barry White (Youre the first, the last, my everything) en mijmeren over de grote wereld die nu glashelder aan je voeten ligt. Het is een manier om dichter bij jezelf te komen en je zonden te overdenken. Noem het weemoed als je wilt, maar het geeft genoegdoening aan een jong hart. Je krijgt er een bepaalde energie van, alsof je weer een maand vooruit kunt.
Een beetje spannend is het ook wel wandelen in de verlichte nacht. Je wilt eigenlijk niet betrapt worden. Maar wie moet dat doen, een andere nachtbraker? Iemand die na een lange vergadering van de Boerenleenbank laat thuiskomt? Om over andere opties maar te zwijgen.
Er zijn natuurlijk allerlei gedachten en aannames over de kraakheldere hemel vol sterren, terwijl de maan het zonlicht tot ver weerkaatst. Het verschijnsel spreekt tot de verbeelding: neem de mythe van de weerwolf waarbij een mens bij volle maan de gedaante van een wolf kan aannemen. Of waarbij je de ‘witte wieven’ tegen kunt komen. Gelukkig heb ik beide op mijn tochten niet ontmoet! Noch heb ik wolven horen huilen.
In de folklore worden diverse invloeden van de volle maan op het leven op aarde aangenomen. Kinderen kunnen een dag voor en tijdens volle maan erg druk en onrustig zijn, net zoals vlak voor een storm. Er zouden meer geboortes plaatsvinden, maar een reeks statistische onderzoeken geeft echter aan dat dit verband niet waarneembaar is. Hetzelfde geldt voor het aantal misdaden dat in die nacht groter zou zijn. Je kunt op internet lezen dat mensen meer prikkelbaar zijn, sneller geïrriteerd raken, meer emotioneel zijn, slechter slapen en veel dromen.
Al met al denk ik wel dat de maan op een bepaalde manier invloed op het leven van de mens heeft en het doet er niet toe wat anderen ervan zeggen. Het is belangrijk dat je voor jezelf bepaald wat het voor jou betekent gebaseerd op hoe het voor jou voelt. Ik zie het meer als een grote schoonmaak, elke maand weer om dat wat niet nodig is op te ruimen en plaats te maken voor iets nieuws. Even als een ‘huilende wolf’ je hart te luchten… Denk aan Gloria Gaynor met ‘I will survive’. Ach, er poppen zoveel nummers op die me aan die doorwaakte nachten met urenlange slentertochten herinneren.