Na het raadplegen van de buienradar besluit ik toch maar niet met de fiets te gaan. Hoewel het een leuke mogelijkheid zou zijn om genieten van kunst en een tochtje door de natuur te combineren. In de gemeente Wijdemeren is namelijk een kunstroute georganiseerd.
Ik begin in de Oude School van Kortenhoef, waarin tegenwoordig een aantal ateliers zijn gevestigd. In de ontvangstruimte kan je van elke kunstenaar een werk zien en aan de hand daarvan bepaal ik mijn route. In het korte bestek van deze middag maak ik een keuze welke dingen ik graag zou willen zien.
Als ik de auto parkeer op het zojuist gerestaureerde schoolplein wordt mijn aandacht getrokken door een spectaculair beeld dat in het weiland staat: gekleurde flessen vormen het woord VRIJHEID. Met de dreigende lucht erachter is het zeker een foto waard.
Op de begane grond van de school heeft onder andere Maarten Vlam zijn atelier. De schilderijen zijn gereduceerd tot horizontale strepen, kleurrijk en ritmisch. Hij noemt de serie Romantisch Landschap. Het lijkt eenvoudig, zet een lijn en er ontstaat het idee van een landschap. Ik vang een gesprek op met een andere bezoeker. ‘Het lijkt me moeilijk om iedere keer weer een originele titel te bedenken?’
‘Ja, dat is waar. Je kan niet elk werk Titel Onbekend meegeven of een nummer, dan zou ik inmiddels al in de onmogelijke getallen zitten.’
Een nijvere kunstenaar dus. www.maartenvlam.nl
Op naar de volgende locatie. Nu het weer wat slechter is het niet zo druk. Het gevolg daarvan is dat je minder anoniem rond kunt kijken. De kunstenaar in kwestie stapt sneller op je af om vol enthousiasme iets over zijn of haar werk te vertellen. Maar dat is natuurlijk ook de bedoeling van een open atelier.
Elk bezoek is anders en iedere kunstenaar heeft een eigen aanpak. Soms mag je ongegeneerd door hun huis wandelen om het tentoongestelde werk te bekijken. Zo kom je in prachtige huizen en doe je tevens nog wat woonideeën op. Een goed voorbeeld daarvan is Atelier Geertje. Gea Lamme zegt op haar website www.ateliergeertje.nl dat wandelingen in de natuur, reizen en gesprekken met mensen haar gedachten prikkelen en ze deze vertaalt in eigen werk met verf en klei. Ik ben onder de indruk van de schilderijen waarop mensen penseelstrepen lijken op een kleurrijke achtergrond.
De beslissing om met de auto te gaan was een juiste, want de regen valt inmiddels met bakken uit de hemel. Schuilend onder mijn hoodie ren ik naar het volgende adres. Op de Kortenhoefsedijk zitten twee leuke ateliers. Hanke Wiegand herken ik van het beeld van het lezende meisje dat bij de bibliotheek in Hilversum ligt. Dat is een groot werk, maar ze prefereert het maken van kleinere sculpturen. We raken in gesprek over haar beelden op een grote buitententoonstelling in en om de historische singel van Woerden. Er hangt een foto van het werk. Het is jammer dat het een tijdelijke tentoonstelling was en dat de drie blauwe mensfiguren alweer weg zijn. Ze zijn te groot voor haar atelier en zullen de vergetelheid in gaan. Gelukkig zijn de foto’s er nog. https://hanke.app/
Even verderop is het atelier van Ingrid Jansen. Zij is een nieuwe techniek gaan toepassen in haar schilderijen: PhotoPainting. Binnenkort heeft ze met een aantal collega’s een expositie in Amersfoort: We are water, over de rol van water in het leven van mensen. www.ingridjansen.nl
Bij het bezoek aan de schilderijen van Henk Ravenhorst merk ik hoe klein de wereld kan zijn. Hij is woonachtig in Workum, maar verhuist binnenkort terug naar zijn geboortegrond. Voor deze tentoonstelling hangt zijn werk in een kinderopvang. Terwijl ik een foto van een van de schilderijen maak, geeft hij uitleg.
‘Dat werk is nog niet af. Het is een opdracht om een ingrijpende gebeurtenis in iemands leven te verbeelden. Ik ben er nog niet helemaal uit hoe het precies moet worden.’
Ik zeg wat ik erin zie. Hij vraagt of ik ook actief ben in de kunstwereld.
‘Nee.’
‘Vanwaar dan de belangstelling?’
‘Ik heb in Kampen gestudeerd, daar was ook een kunstacademie. Een goede vriendin is beeldend kunstenaar en elke keer als er ergens een kunstroute is ga ik wel even kijken.’
Henk vraagt wat ik nu doe en ik begin over het coachen van beginnende schrijvers.
‘Wat grappig, want ik ben op zoek naar iemand zoals jou om mijn vele anekdotische belevenissen op te kunnen schrijven.’
Als hij zijn verhaal vertelt en over zijn ziekte begint, gaat me ineens een lampje te branden. We hebben een gemeenschappelijke vriendin. Snel wisselen we gegevens uit. Wie weet kunnen we in de nabije toekomst nog iets voor elkaar betekenen. www.hnkrgigsandpics.com
Voldaan kom ik even na vijf uur thuis. Het regent nog steeds. Dit was een goede invulling van de tweede Pinksterdag. Zin in een wijntje. Ik hoef niet meer te rijden.