Donderdag 13 juli rit 12
Vandaag de eerste bergetappe in de Pyreneeën. Met een moeilijke klim naar de Peyragudes. Geen kattenpis dus. In de Wanty-Groupe Gobert bus bespreken ze elke ochtend hun aanvalsplan. Iedereen is debutant, zelfs verzorgers en de kok hebben geen ervaring met de hectische Tour. Hilaire van der Schueren is de tourveteraan, als assistent-ploegleider geschoold onder Jan Raas. Hij is erg blij dat zijn ploeg een wildcard kreeg. Hilaire kijkt kritisch naar zijn jongens. Hoe staan de koppies? Wat is het parcours en welke capaciteiten vereist deze rit? ‘We willen het wielrennen aantrekkelijk maken. Daarom vallen we aan. Je rijdt uiteindelijk voor het publiek,’ heeft hij op de rustdag tegen de pers gezegd. Daarmee refereerde hij aan de veel geuite klacht dat de Tour saai is. Vandaag kijkt hij z’n Zeeuwse renner indringend aan. ‘Marco, ’t is jouw beurt. Jij houdt van zware ritten.’ De ogen van Marco Minnaard beginnen te twinkelen. In het Village Départ ontmoet Marco bij de koffiestand nog even vluchtig zijn ouders. Ze zijn apetrots op hem. Met een camper reizen ze hun zoon in Frankrijk achterna. Ze blijven hem volgen, hopelijk tot Parijs. Met een knikje geeft hij aan dat ze vandaag extra op hem moeten letten. Vanaf de start in Pau is het een spervuur aan demarrages. Veel ploegen willen met een mannetje meezitten in de vroege vlucht. Marco wacht zijn kans af en schiet er plotseling als een pijl vandoor. Hij krijgt een groepje mee en samen nemen ze een voorsprong op het peloton. Vanuit de ploegleidersauto klinken de aanmoedigingen. ‘Rustig aan.’ ‘Eten.’ ‘Hier, drinken.’ ‘Kleine versnelling draaien.’ Minnaard doet gedwee wat hem wordt opgedragen. ‘We hebben bij Wanty twee doelstellingen: met negen man in Parijs komen en ons zo veel mogelijk laten zien in de etappes. Hoeveel televisiekijkers zijn er niet elke dag? De sponsor is blij met de reclame als de ploegnaam veelvuldig door de camera wordt gevangen,’ heeft Van der Schueren met een zware Vlaamse tongval de pers uitgelegd. ‘De sponsors zien graag hun merknaam terug. Daarvoor zijn we hier. Die mensen betalen daarvoor, hè.’ De Belgische ploegleider houdt zijn coureur nauwgezet op de hoogte hoe de wind staat, wanneer de afdaling smal wordt, wat er in het peloton gebeurd. ‘Het gaat goed, Marco.’ ‘Jullie liggen nog 3 minuten voor.’ ‘Hier, drinken.’ ‘Pas op hè, niet te veel kopwerk doen.’ De voorsprong van de vluchters is meer dan 5 minuten geweest. Ze weten dat ze zullen worden ingerekend. Pas bij de laatste klim ziet Marco de klassementsrijders langszij komen. Hij laat zich moegestreden uitzakken. Aan het eind van de lange rit door Pyreneeën klimt Van der Schueren uit de auto. Hij heeft een tevreden grijns op het bolronde gezicht. ‘Het was een mooie, maar zware dag.’ Hij klopt Marco op de natte rug. ‘Je zal wel een paar dagen nodig hebben om te herstellen. Maar ja, het is vijf uur publiciteit op de televisie.’ ‘Ik kwam net iets te kort. Eigenlijk ben ik te zwaar voor het hooggebergte, maar ik ben ze toch lang voor kunnen blijven,’ lacht Minnaard tevreden. #TDF2017