Even pauze, een welverdiende lunch. Een bakkie koffie erbij om de geest helder te houden. Natuurlijk met warme opgeklopte melk. In de keuken zoek ik alle ingrediënten bij elkaar, terwijl de koffiepot pruttelt en lawaaiig zijn werk doet. Ik heb ongelooflijk veel zin in een bruine boterham met pindakaas en daaroverheen rijk belegd met banaan. Als de bodem met pindastukjes besmeerd is, pak ik een banaan van de fruitschaal. Eén exemplaar trek ik los van de tros. Meteen word ik omringd door een leger van fruitvliegjes die hun lunch verloren zien gaan. Waar komen die krengen toch vandaan? En waarom zijn ze met zovelen? Het lijkt wel of ze elkaar roepen, kom jongens hier moet je zijn! Ze zullen er hun naam aan hebben ontleend, want ik tref ze met name rond de fruitschaal. Hoe rijper het fruit, hoe meer er zijn. Maar ik kan toch moeilijk die bananen in een keer op eten, of telkens eentje kopen. In de koelkast leggen is ook geen optie, koude banaan is niet lekker. Als de gele jongen versnippert is over de boterham en ik de schil weggooi in de prullenbak word ik opnieuw verrast met een zwerm die zich ontfermt heeft over de fruitresten die blijkbaar nog steeds een lekkernij voor deze rotzakken zijn. Ze irriteren me uitermate. Blijkbaar zijn ze dol op mijn fruit, het liefst bananen die al een beetje zwarte plekjes vertonen. Ze kunnen de gistdampen en de alcohol denk ik ruiken en dat maakt het fruit onweerstaanbaar voor ze.
Ik kijk op mijn mobiel wat eraan te doen is? De fruitvlieg is in de zomermaanden de gehele dag op zoek naar fruit. Het liefst fruit dat al een beetje begint te rotten. Als het vruchtbare vrouwtje een overrijpe peer of nectarine heeft gevonden, lokt ze het mannetje en samen genieten ze van de vondst. En dat niet alleen, ze hebben ook seks op mijn fruit! Na de paring zoekt het vrouwtje een nieuwe rijpe vrucht om haar eitjes in te leggen. Ze voegt wat gejat gist toe aan de broedplaats. Gist waar haar larven op kunnen groeien. Uit het coconnetje komen dan weer nieuwe fruitvliegjes. Het is een cyclus van een week of twee en een vrouwtje legt per keer tientallen eitjes. Zo gebeurt er van alles in mijn keuken. Het blijkt dat als er genoeg eten is andere vrouwtjes inderdaad worden ingeseind om ook vooral langs te komen. Fruitvliegjes hebben natuurlijke vijanden, maar om nu sluipwespen, kevers en spinnen in mijn keuken uit te nodigen, dat is nou ook wat!
Hoofdschuddend loop ik met mijn bord naar het voorbalkon. Ik weet niet wat ik met deze plaag moet. Als ik me geïnstalleerd heb, besef ik dat ik de koffie vergeten ben. Ik loop terug naar de keuken, pak m’n Cobramok en schenk het zwarte vocht in. Giet de melk er overvloedig overheen en schep nog een extra laagje room uit de melkschuimer. Dan zie ik een bruin puntje. Ach nee, is het filter weer eens dubbel geklapt en de maling langs het filter gestroomd. Als ik de filterhouder open klap, is er niets aan de hand. Meteen cirkelen de fruitvliegjes weer om me heen, bang dat ik de rest van de bananen weg zal pakken. Er is maar een conclusie: er zitten ook fruitvliegjes in mijn koffie. Nu moet het toch ophouden! Ik vis de krengen uit de mok, maar ben er niet zeker van of ik ze allemaal te pakken heb. De koffieverkeerd smaakt een stuk minder lekker.
Je moet alle ramen en deuren tegen elkaar open zetten, lees ik op internet. Fruitvliegjes houden niet van tocht. Je hebt de neiging om het tegenovergestelde te doen en alles hermetisch gesloten te houden. Er zijn bepaalde geuren waar ze niet van houden: lavendel, eucalyptus of basilicum. En je kunt ze in de val lokken. Maak een bakje, doe hier overrijp fruit, honing of siroop in. Dek het af met folie waarin je een paar minuscule gaatjes prikt. Met de geur lok je ze, en dan graven ze uiteindelijk hun eigen graf, omdat ze er niet meer uit kunnen. Dat zal ze leren die ongewenste zomergasten.