Eigen schilderbedrijf

De portable Philipsradio van mijn ouders, een van de eerste in z’n soort, is mijn vaste maatje. Radio Veronica of Hilversum 3 schalt over het erf. Het is hoogzomer. Theo Koomen verzorgt af en toe een opgewonden Tourflits uit Frankrijk. Op de boerderij is altijd veel schilderwerk, grote schuur- en koestaldeuren die van een nieuwe verflaag voorzien moeten worden. Daarom heb ik als tiener het verfvak snel onder de knie en ik heb er ook lol in. Eerst het te verven oppervlak schoonmaken, schuren en eventuele ongerechtigheden plamuren, opschuren en al of niet na een grondlaag opnieuw groenverven. Menige vakantie wordt ermee gevuld.

Soms is ook het woonhuis toe aan een nieuw verflaagje en dat vergt kunst en vliegwerk. Lange ladders zijn nodig. Met een dakladder in de goot – speciaal voor dit doel door mijn vader gemaakt – kan ik de windveren verven. Niks is te gek, soms denk ik weleens, het is best wel hoog als ik boven op het dak vrij zicht heb over de landerijen.

Jaren later kan ik in Kampen een benedenwoning huren als ik beloof het huis te schilderen. Het is een prima deal; ik vind dat geen straf. En van het een komt het ander. De vader van mijn huisgenoot komt op een middag langs en ziet me aan het werk. Voor de grap zegt hij: ‘Als je hier klaar bent mag je bij mij thuis verder gaan, want dat moet ook nodig gebeuren.’ Ik zeg dat ik dat best wel wil doen, en we spreken een uurloon af. Ik ken het huis in Zwolle, ik ben er vaak geweest. Zo ga ik aan het begin van de zomer in ’88 vol enthousiasme aan de slag het herenhuis te schuren, gronden en af te lakken. Ik pak het professioneel aan, koop diverse verfspullen en huur een schuurmachine en een stelling om de hoge voor- en achterkant te kunnen bereiken. M’n werkzaamheden trekken veel bekijks en menigeen zegt dat het mooi wordt. De zoon van de buurman van even verderop maakt nieuwsgierig een praatje en vraagt tenslotte wat het kost om me in te huren, want zijn vader zoekt ook een klusjesman om hun huis te schilderen. Hij woont in het hoekhuis en heeft een grote houten serre, dus extra veel schilderwerk. Ik heb er wel oren naar, en we spreken een prijs af en ik zal als ik hier klaar ben met zijn huis verder gaan. Het is een mooie zomer en zo verdien ik een aardig zakcentje.

’s Avonds in de trein naar Kampen denk ik, maar gaat me dat allemaal wel lukken? Het is wel veel werk. In de kroeg overleg ik met een goede vriendin die zegt me wel te willen helpen, maar haar tijd is beperkt. Over twee weken gaat ze op vakantie. Samen brainstormen we wie we nog meer kunnen vragen. Een gezamenlijk vriend schuift aan en heeft er wel oren naar om te helpen. Zo heb ik ineens een schilderbedrijf met twee werknemers in dienst. De volgende dag vertrekken we met z’n gedrieën naar Zwolle. Al snel kom ik erachter dat de vriend goed zijn best doet maar niet echt veel ervaring heeft en ook niet pietje precies is in zijn werkzaamheden. Tot mijn verdriet zie ik grote verfklodders op het trottoir, glaswerk of op de stenen muur belanden. Ik durf er eerst niets van te zeggen en loop om de zoveel tijd met een lap de ergste klodders te verwijderen. Maar ik voel me ook verantwoordelijk, dus ik spreek hem erop aan. Hij is er niet blij mee, maar zegt dat hij voortaan op zal letten.

Op een gegeven moment zijn we met de zijkant van het tweede huis bezig. We hebben een hoge stelling opgebouwd om goed bij de nok te kunnen komen. Als we een stuk gedaan hebben moet de steiger worden verplaatst. Het kost veel tijd op hem af te breken en op te bouwen en we besluiten dat we de stelling met z’n drieën wel een stukje kunnen verschuiven. We halen de wielen van de rem en schuiven de stellage voorzichtig naar rechts. Zij is echter te zwaar en door de ongelijke ondergrond begint de stelling gevaarlijk te schommelen en raakt zo uit balans dat het vierverdiepingen hoge bouwwerk niet meer te houden is. Met veel kabaal kiepert het ding om. Nu loopt evenwijdig aan het huis een doodlopend straatje waar mensen hun auto parkeren om het nabijgelegen park in te gaan. In  mijn ooghoek zie ik drie auto’s staan. De steiger is zo hoog dat hij een of meerdere auto’s zal raken. Hoe het gebeurt weet ik niet, maar hij valt rakelings tussen twee auto’s op de straatstenen te pletter. Het frame is verbogen en niet meer te herstellen. Maar op de auto’s zit geen schrammetje. Echt geluk bij een ongeluk. De schade wordt gemeld bij het verhuurbedrijf en de kosten van de borg verdienen we wel weer terug met het schilderwerk. De rest van de dagen dat we met de steiger werken, hebben we hem steeds keurig gedemonteerd voordat we hem verplaatsen. De klus is naar aller tevredenheid geklaard, en samen met de vriendin is bij de laatste woning ook nog het binnenwerk van de serre gedaan. De colleges zijn inmiddels allang en breed begonnen. De bewoners van het tussengelegen huis moeten noodgedwongen een zomer wachten.

Geef een reactie