Het is mooi winterweer. Zo rond half elf rijden we met de ENG-wagen naar Almere. Achter ons rijdt een leswagen van rijschool Jan ter Beek uit Bussum. Voor het SBS6-televisieprogramma ‘Het nationaal verkeersexamen’ zijn we onderweg naar Ali B voor zijn eerste rijles. In de straat met rijtjeshuizen parkeren we en ik bel aan bij het adres dat op het callsheet staat vermeld. Geen reactie, nog maar eens bellen, nog steeds geen reactie. Terug naar de auto, klopt het adres wel?
De rijinstructeur stapt ook uit de leswagen. ‘Is hij er niet?’
‘Geen flauw idee. Het adres moet kloppen volgens productie. Ik zal zijn mobielnummer eens proberen.’
Ook daar wordt niet opgenomen. Wat te doen? Nog een keertje op die bel hengsten dan maar. Tring… trin… tring…
Op het moment dat ik wegloop, gaat boven een raam open. Een enorme bos donkere krullen komt onder het gordijn vandaan.
‘Hé, hallo, ik zoek Ali B.’
‘Gevonden, man.’
Ik moet eerlijk bekennen dat ik hem niet had herkend, want de pas doorgebroken jonge rapper ken ik alleen van zijn petje met die enorme klep, dat daar zo’n bos krullen onder schuilgaat had ik nooit verwacht. ‘We zijn hier voor je eerste rijles.’
‘Ja, dat is waar ook. Sorry, man, helemaal niet meer aan gedacht. Geef me vijf minuten, ik kom eraan.’
We wachten bij de geprepareerde lesauto. Er zitten diverse kleine cameraraatjes op het dashboard gemonteerd om zowel de leerling als de instructeur te kunnen filmen. De vaste cameraman zal afwisselend op de achterbank meerijden of bij ons in de ENG auto de rijles volgen. We nemen nog eenmaal de instructies door en checken of de techniek werkt. Zes minuten later staat Ali in vol ornaat zoals we hem kennen bij ons. We schudden handen en ik leg uit wat de bedoeling is.
We filmen het instappen van Ali op de bestuurdersstoel. Zonder een hapering rijdt de leswagen weg. Na een rondje rijden ze de straat weer in. Daarna stapt de cameraman achter in, en laat ik Ali nog een keer plaatsnemen achter het stuur. Zo de eerste meters zijn gemaakt. We volgen hen snel met onze auto. Via de zenders kunnen we het gesprek in de lesauto volgen. Het klikt meteen tussen de kersverse leerling en de al wat oudere instructeur.
‘Was het laat gisteravond. Mag ik Ali zeggen?’
‘Ja, man….’
We komen er al snel achter dat dit niet de eerste keer is dat Ali achter het stuur zit.
‘Ja, ik heb weleens in de auto van een neef gereden, man.’
‘Wel meer dan een keertje, merk ik,’ zegt de instructeur lachend.
Ali blijkt een snelle leerling, een pittige rijder die af en toe in zijn enthousiasme een beetje moet worden afgeremd. De lessen die we van hem filmen zijn een prettige ervaring.
Een ander verhaal is dat met Kelly. Voor haar is het de tweede keer dat ze aan het programma meedoet. Vorig jaar is ze gezakt voor het schriftelijke examen. We hebben voor haar een rijschool in Utrecht gevonden, ondanks dat ze in Hilversum woont. Ze doet opnieuw een poging om op deze manier haar rijbewijs te halen. Als item-regisseur zijn de rijlessen van Kelly een cadeautje. Haar chaotische rijden zorgt voor veel materiaal – er moet van haar rijlessen een reportage worden gemaakt. Het is moeilijk kiezen tussen de dingen die er misgaan tijdens de rijlessen en haar vaak hysterisch gillende reacties erop. Ik heb soms medelijden met de instructeur, al zal die in zijn beroep wel gewend zijn aan brokkenpiloten.
Op paaszondag is de live-uitzending. In de televisiestudio leggen de vier BN’ers die meedoen aan dit programma eerst hun theorie-examen af. Als ze daarvoor slagen, mogen ze diezelfde avond afrijden voor hun praktijkexamen in een vooral regenachtig Hilversum. Ik begeleid Ali die avond. Hij is in eerste instantie best een beetje nerveus, maar al snel heeft hij z’n rapperpraatjes weer gevonden.
Het spreekt voor zich dat Ali B. met glans slaagt voor beide onderdelen en met het roze papiertje de studio later die avond verlaat. Voor Kelly houdt het halverwege de uitzending op met het opnieuw niet halen van de vereiste voldoende voor de theorie. Ze zal volgend jaar opnieuw een poging doen.