Wat valt je op aan de foto’s die tot nu toe van de repetities voor het Eurovisie Songfestival naar buiten komen? Kijk es goed. Ze hebben allemaal dezelfde ‘look and feel’. En hoe komt dat? De EBU heeft besloten dit jaar geen ‘visuals’ toe te staan. De videostreams die op de achtergrond als decor meedraaien. Het is een opmerkelijke beslissing. Het gaf soms mooie effecten, zangers klommen virtueel een trap op en gingen interactie aan met animaties. Songteksten en kernwoorden zoefden door het beeld. Dat mag dus nu niet meer, het is old school, terug naar zang, dans, licht en oké soms ook wat attributen. Dit is waarschijnlijk gedaan om iedereen een gelijke kans te geven. Want als een land investeert in de act, en er veel geld tegenaan gooit kan het ook iets moois of spectaculairs opleveren.
Even een rekensommetje: De AVROTROS verzorgt in de songfestivalweek negeneneenhalf uur televisie, er van uitgaande dat de omroep voor elk uur uitzending 35 duizend euro uit de pot omroepbijdragen/steropbrengsten krijgt, hebben ze een budget van 377,5 duizend euro. Dat kan de omroep aan TeamWaylon en de deelname aan het ESC besteden, daar krijgen ze bijna tien uur televisie en toch redelijk hoge kijkcijfers voor terug.
Poetin wilde dat Rusland zou winnen. Dima Bilan (2008) had een act waarbij zelfs een beroemde kunstschaatser moest opdraven, en reken maar dat de geldbuidel flink is opengetrokken. Geruchten spreken van 1 miljoen.
Ik denk qua prachtige ‘visuals’ ook aan Ierland (2011) met de tweelingbroers Jedward, die zeker de helft van de punten te danken hadden aan de fraaie animatie en zou Mans Zelmerlow (2015) gewonnen hebben als de act niet zo verrassend was? Laat nu Nederland qua animatie altijd voor een dubbeltje op de eerste rang willen zitten, dus daar is vaak niet goed over nagedacht (en weinig geld voor uitgetrokken). Bij Trijntje Oosterhuis werkte het totaal niet, de figuur die ik zou moeten zien was in een mysterieuze mist verdwenen (of was dat juist de gimmick?). Alleen de snelweg van The Common Linnets was een gouden idee en erg succesvol.
Dus iedereen komt dit jaar ‘bloot’ op het podium, en nu moet elke artiest zich in een wereld van licht staande zien te houden en weten op te vallen. Gaat dat Waylon lukken? Vandaag was zijn eerste repetitie! Hij verkeert in de wolken want gisteren is bekend gemaakt dat hij opnieuw papa wordt. Hij heeft zijn trofee al binnen, zo liet hij aan de verzamelde pers weten.
https://youtu.be/SzpujDSrxdA Tja, worden wij hier vrolijk van. Het ziet er een beetje ‘armoedig’ uit Waylon heeft zijn band ingeruild voor dansers. Hij gaat gekleed in een tijgerprint colbert en zijn bijzondere, mooie glimmende gitaar is van een sombere hoes voorzien. En hij heeft wat lichtbakken uit disco van het buurthuis meegenomen. Voorlopig is de bluesrock een bak herrie, zonder een verrassende enscenering of lichtshow. Sorry outlaw, kunnen we nog terug naar liedje nummer vijf?
Ierland krijgt 12 punten voor synchroon dansen dit jaar. Of dit het liedje nog kan redden, ik vrees het. Ryan O’Shaughnessy zingt ‘Together’, hij was verliefd op een jongen en nu is het uit. https://youtu.be/m83IFWf4llY Ryan is voor het eerst te zien want hij ging lange tijd schuil achter een fraaie videoclip met twee jongens die op de voet gevolgd worden door een steadycam, terwijl ze door Temple Bar Area lopen in Dublin en soms opmerkelijke danspasjes maken. https://youtu.be/XAEjQXzW4Uc Voor een liefhebber van lerland (en dat ben ik) is dit een clip om je vingers bij af te likken, maar ja is het voldoende om deze zoete, gedateerde ballad uit de schaduw te halen waar hij zich nu nog in bevindt. De jonge dansers zijn aanwezig en voeren hun pas de deux uit via de hoge brug boven de zaal om uiteindelijk in een winters landschap terecht te komen. Ik denk niet dat Ierland hiermee de finale haalt. Wel waardeer ik hun moed om dit thema dat twintig jaar geleden niet denkbaar was in Ierland, en waar Rusland nog een lesje van kan leren, voor het voetlicht te brengen.
Noorwegen gaat op herhaling met de oud-winnaar Alexander Rybak. Het is natuurlijk een gewaagde onderneming om als winnaar terug te keren. Johnny Logan wist tweemaal te stunten, maar bijvoorbeeld Lena (Duitsland) en Dana International (Israël) lukte het niet. Corry Brokken probeerde het voor ons land, ze heeft in totaal drie keer meegedaan. In 1956 (het eerste jaar van het songfestival) deed ze mee met ‘Voorgoed voorbij’, een jaar later won ze met ‘Net als toen’ en het jaar daarop strandde ze met ‘Heel de wereld’ op een gedeelte laatste plaats. De Zweedse Carola heeft een vergelijkbare route gevolgd. In 1983 deed ze voor het eerst mee en werd derde, in 1991 won ze in Rome en in 2006 behaalde ze in Athene een vijfde plaats, geen slecht trackrecord.
Maar nu is de charismatische Rybak terug met zijn viool. En ik kan er niks aan doen, maar toen ik het liedje hoorde gingen al mijn nekharen overeind staan. Ik vond hem met ‘Fairytale’ een terechte winnaar maar nu… Misschien is het de arrogantie die uit de titel van het liedje spreekt ‘That’s how you write a song’. Alsof hij alleen weet hoe je een winnend liedje moet schrijven. Ik gun hem een tweede overwinning niet, laat ik daar duidelijk over zijn. En gezien de ontvangst en de reacties op zijn tweede deelname ben ik daarin niet de enige. Ik vond het een totale verrassing dat Noorwegen tijdens hun finale voor Rybak ging, ze hadden veel beter in huis op die avond… helaas. Maar bij de bookmakers blijft hij vanuit een aanvankelijke kansloze positie stijgen en staat nu op een vierde plaats (grrr…). https://youtu.be/czBZ9ms9L0A #ESC2018