Uiterst brak sta ik met mijn koffer bij de incheckbalie op Schiphol. Handig dat zelf inchecken maar welke balie moet ik hebben? Zeven, vier of drie? Het blijkt toch acht te zijn. Hopelijk is het goed gegaan en zit ik straks op mijn vakantieadres niet zonder koffer.
Het is een doorwaakte nacht geweest, ik kon de slaap niet vatten en heb uiteindelijk alle herhalingen van het NOS-journaal gezien, inclusief dat van België. Raar dat vakantie zorgt voor zo’n onbestemd gevoel. Je hebt alles goed voorbereid, je koffer staat klaar, je paspoort is geldig, maar toch is er onderhuids die stress en de angst om je uitgerekend morgenvroeg te verslapen waardoor je het vliegtuig mist. Nu sta ik hier tussen medepassagiers te wachten, eigenlijk ben ik aan de vroege kant, zelfs KLM weet nog niet welke balie de koffers gaat verwerken.
Als ik door de bodyscan loop – wat zien ze daarop precies? – en het alarm is niet afgegaan, omdat ik geen ongewenst metaal op mijn lichaam draag, valt er een beetje spanning van me af.
We moeten gefaseerd plaatsnemen in het vliegtuig. Ik wacht tot mijn zone aan de beurt is. De zitplaats is goed, redelijke beenruimte aan het gangpad. Raamzijde is voor mij niet nodig, dan zit je zo opgesloten. Nog voordat we opstijgen dommel ik in. Een stewardess wekt me als we omringt zijn door een wit wolkendek met een vleugje blauw ertussen. Ze geeft me een broodje warm ei.
Dan schrik ik echt wakker en voel het zachte gras tegen mijn buik…
Het woord vakantie komt van het Latijnse ‘vacant’, leegte. In de vakantieperiode maken we onze agenda even helemaal leeg. We willen de zon op onze huid laten schijnen, we doen ons te goed aan lekker eten, we willen tot rust komen. En we laten de beslommeringen van alledag even achter ons. Het gehaaste ritme van elke werkdag. We drukken op de pauzeknop en laten de teugels vieren. Cynisch is dat we de leegte vaak opvullen met enthousiaste plannen wat we tijdens de vakantie allemaal willen gaan doen.
Mensen hebben vakantie nodig, zowel fysiek als geestelijk. Zware fysieke arbeid kost veel energie en dus moet je ook lichamelijk weer ontspannen. Als je meer psychisch werk doet, met je hoofd werkt, moet je de bovenkamer leegruimen en geestelijk ontspannen. Belangrijk is om even helemaal los te komen van het werk en de accu opnieuw op te laden. De boog kan immers niet altijd gespannen staan. Het is niet goed om altijd maar door, door, door te blijven gaan.
Zeker na dit markante voorjaar waarin alles anders dan anders ging, is het goed om tijd voor bezinning en rust te nemen. Je moet even loskomen van je werk en de werk-privé-balans in evenwicht brengen.
Mijn vakantie bestaat vaak uit een stedentrip, ik wil graag die stad verkennen, musea bezoeken en zo de cultuur van het land proberen op te snuiven. Vaak gaan er een paar boeken mee die al op de stapel lagen, maar meestal ontbreekt de tijd om ze allemaal te lezen, omdat ik in de valkuil trap van een te vol gepland reisprogramma. Op zo’n vakantie probeer ik mijn geest te scherpen, door nieuwe prikkels ook een beetje een ander mens te worden. Jezelf even compleet te verwennen.
Het grappige is dat als ik de dagboeken van die vakanties nalees, kom ik daarin altijd pagina’s vol zelfreflectie tegen. Vaak geschreven op een bankje in een park. Lijstjes met dingen waar je in je leven tegenaan loopt en die je zou willen veranderen. Sommige zaken keren jaarlijks terug. Matigen of stoppen met roken is daar lang onderdeel van geweest, totdat ik na een aantal pogingen definitief ben gestopt, en dit van mijn zorgenlijstje kon schrappen. Gezonder eten is daar op blijven staan. Minder kant-en-klaar maaltijden kopen. De verleiding is groot om het jezelf gemakkelijk te maken, want er niks frustrerender dan een half uur in de keuken te staan en het gekookte binnen vijf minuten naar binnen te schuiven. In die hapklare maaltijden zitten te weinig groenten en vezels, veel verzadigd vet en te veel zout. Meer zelf koken is het advies, maar in de hitte van de werkstrijd verdwijnt er weer een maaltijd in de magnetron en ping klaar! Het gemak dient de Meints.
Meer tijd voor mezelf en voor vrienden nemen, vrijetijdsbesteding in het algemeen. Dat blijft een lastig dingetje, want ik heb erg de neiging om me totaal in het werk te storten en daar geen grenzen aan te stellen. Werken is heerlijk dan hoef je niet over jezelf na te denken. Maar het nekt je op den duur. Je moet natuurlijk wel goed voor jezelf zorgen, niemand doet dat voor jou!
Mijmeren over een mogelijke relatie is ook zo’n terugkerend item. Kortom veel om over na te denken, maar schiet je veel op met piekeren over verleden en toekomst? Het moet natuurlijk niet je stemming tijdens de vakantie gaan vergallen.
Dit jaar ga ik bewust niet op vakantie en de afgelopen drie weken heb ik een beetje achterover gehangen en nagedacht over hoe het gaat. Wie ben ik en wat wil ik, waar word ik nou echt blij van? Een gesprek met mezelf dat ik bij wijze van spreken ook in mijn eigen achtertuin kan voeren.
In het Vondelpark lig ik op mijn buik, omringt door forse bomen. Hun kruinen ogen nog zo goed als vol. Onder het vlekkerige licht dat ze over me heen werpen, kom ik tot rust. De bladeren strijken met hun schaduw over mijn lichaam. Ik sluit mijn ogen en geniet van hun droge geknisper. Verfrist door een hazenslaapje sta ik op. In de lucht trekt een vliegtuig een spoor van condens door de hemelsblauwe lucht. Ik schud mijn hoofd en denk aan de onbekende passagiers met hun bontgekleurde mondkapjes. Laat ze maar verder vliegen naar hun stranden en vakantieparadijzen, naar verre steden die je absoluut gezien moet hebben.
Als we op zoek zijn naar leegte, naar vrijheid kun je dat soort momenten dan alleen ervaren in het buitenland? Er zijn mensen die nu hun uren niet willen opnemen, omdat ze niet naar hun gewenste bestemming kunnen of durven. Een vakantie in eigen land is voor hen geen optie, omdat de kans groot is dat ze slecht weer treffen. Zomervakantie staat voor hen gelijk aan zon, strand en prachtig weer. Alsof we niet weten wat we met onze vrije tijd moeten doen als het regent. Daarom moet die all-inclusive naar Turkije geboekt worden, of die reis naar de Malediven.
Ik ben blij dat ik niet een van hen ben. Gelukkig kan ik reizen in mijn verbeelding.