Witte kerst

Bij Kerstfeest hoort sneeuw, veel sneeuw. Dat is het idyllische plaatje. Toch zijn die sneeuwrijke dagen er niet zoveel geweest. Ik herinner me één witte Kerst uit mijn jeugd. We hebben een kerstboom in de mooie kamer, een unicum. Mijn moeder heeft het niet zo op die bomen. ‘Daar gaat het bij de Kerstboodschap niet om, het is een heidense, Germaanse invloed.’ Toch is het wel erg gezellig. Zo’n boom met echte kaarsjes en een emmer met water in de buurt. En het blijft ook een eenmalige gebeurtenis want tja… of de duvel ermee speelt, vat de boom op een gegeven moment vlam. Door het kordate optreden van mijn moeder wordt erger voorkomen. ‘Dat is dus één keer en nooit weer,’ zegt ze als het vuur geblust is. Geen kerstbomen meer dus, alleen nog wat hulsttakjes en veel later gekleurde elektrische lampjes die op een gordijnrail worden gespannen.

Op die ene witte Kerst jaren geleden gaan we met de fiets naar de Kerstviering in de kerk. Het is een samenwerking met de lagere school en er wordt een kerstspel door medeleerlingen opgevoerd. Maar we moeten er eerst nog maar zien te komen, want er ligt een dik pak sneeuw. En op die wijk waar wij wonen komt geen gemeentelijke dienst de weg vrij schuiven. Je mag hopen dat de melkwagen langs is geweest en dat die een spoor getrokken heeft. Die fiets hadden we beter thuis kunnen laten, we lopen meer, of beter we ploeteren door de rulle sneeuwlaag.

Wat de Kerstviering zo leuk en apart maakt is dat na de dienst van zang en spel alle kinderen een kerstcadeau krijgen. Een snoeppakket met een dikke oranje sinaasappel erin en een leesboek. Vooral op dat laatste zit ik me al dagen te verheugen. Het zijn de eerste boeken in mijn leven die ik krijg. En een bijzonder mooie bijkomstigheid, mijn moeder heeft tijdens de kerstdagen tijd om er uit voor te lezen. De boeken van K. Norel en W.G. van der Hulst, allemaal heel stichtelijk en heel spannend. Op schoot bij je moeder en zij leest voor. Ik herinner mij de oorlogsavonturen van een Nederlands jongentje in een Jappenkamp, de watersnoodramp en Max bij de kapper.

In de zomermaanden hoef ik maar naar het boekenplankje in mijn kamer te kijken waarop al die kerstcadeaus staan uitgestald, om een warm gevoel te krijgen.

 

Geef een reactie