‘Heb jij ook een tattoo?’ vraagt een collega nadat ik juist zijn sleeve heb bestudeerd. Zijn linkerarm is van boven tot onderen met zwarte inkt bewerkt. Hij heeft zeker geen naaldangst. Het laatste stukje rond de elleboog is dit weekend voltooid. Ik zie hem al de hele dag met zalf smeren om de verse tekening vettig te houden. Hij kan het hebben zo’n armvullende tatoeage. Hij heeft er het lijf en de lange armen voor.
‘Nee, ik heb er geen,’ zeg ik om op zijn vraag terug te komen.
‘Wil je er wel een zetten?’
‘Ja, misschien. Ik heb weleens met de gedachte gespeeld. Maar ik heb het tot nu toe nog niet durven doen. Ik vind het wel een hele beslissing om er eentje te laten aanbrengen.’
En waar zou je hem dan willen plaatsen?’
‘Ik zou wel een klein beertje willen op de rand van de onderbroek, niet meteen voor iedereen zichtbaar.’ Ik til mijn shirt op en wijs naar de plaats van het toekomstig delict. ‘Dat ie er net zo brutaal bovenuit piept. Maar ik heb een vrij blanke huid. Ik twijfel of het mooi zal zijn. En je kunt hem er niet gemakkelijk weer weghalen, hè.’
Hij knikt instemmend
‘Hoeveel kost dat nou?’
‘Dit laatste stukje is vierhonderd euro.’
‘Daar moet je toch mooi een week hard voor bikkelen.’
Hij lacht. ‘Ja, dat is waar.’
‘Dus je loopt met zeker twee maandsalarissen rond nu de arm helemaal klaar is. Of ga je dit ook nog inkleuren?’ Ik wijs naar het vrije rondje op zijn elleboog.
‘Nee, die laat ik vrij, dat is vrij pijnlijk en ik vind het wel mooi zo.’
‘Zeker, zeker,’ beaam ik.
Ik heb een zwak voor mannen met een mooie tattoo. Ik hou niet van kliederwerk of mensen die hun hele lichaam vol kalken. Maar een mooi gezette, subtiele huidbewerking zie ik graag. Op het songfestival liep de Italiaanse zanger Achille Lauro voor San Marino rond die zat te pronken met zijn tatoeages. Niks mis mee, maar bij hem is het net too much. Overdaad schaadt in dit geval. Door de lukrake positionering kreeg ik het idee dat hij niet echt een beslissing kon maken welke tattoo wil ik eigenlijk en waar. Het frappante was dat het wel leek of zijn tepels niet om de juiste plek zaten, maar dat zal gezichtsbedrog zijn geweest.
De tatoeage die je eventueel laat zetten moet wel een bepaalde betekenis voor de drager vertegenwoordigen, vind ik. Je draagt hem voor de rest van je leven met je mee. Ik zou het niet aanraden om het in een dronkenbui of opwelling te laten doen. Je ziet soms wel eens van die (gelukkig) kleinere kriebels die bijna niet door een professionele tatoeëerder gezet kunnen zijn, waar iemand zelf of een vriend aan het krassen is geweest. Dan schud ik toch bedroefd het hoofd, wat jammer van zo’n lichaam. Het moet er niet uitzien als een bonte verzameling van foute plakplaatjes. In het gezicht of zelfs de nek zou ik zelf ook geen blijvend onderhuids souvenir laten aanbrengen. (Sorry, S10 en Douwe Bob.)
Ik merk dat als iemand er eentje laat zetten er vaak meerdere volgen, alsof het een soort verslaving is. Misschien moet je ook wel wachten met een tatoeage totdat je een beetje op leeftijd bent. Als je in wat rustiger vaarwater terecht bent gekomen en niet de intensie hebt om maar van alles op je lijf te laten zetten. Als je weet wie je bent, wat je bent en waarom je dat bent. Als je het doet moet er wel een goed verhaal achter de tattoo zitten.