Op mijn achttiende verjaardag krijg ik autorijlessen cadeau. Mijn vader zal gedacht hebben dat is handig want als hij straks gaat studeren in Groningen kan hij op en neer rijden en zo af en toe nog een handje uitsteken op de boerderij. In plaats van gebruik te maken van de diensten van de plaatselijke rijschool Houwer, ga ik lessen bij een pas gestarte rijschoolhouder in Assen. Een nichtje heeft daar goede ervaringen mee. En het is ook handig want ik zit in Assen op school en dan kan hij me daar meteen oppikken voor een lesuur en hoeven we niet veel tijd kwijt te zijn met het rijden langs die saaie Drentse Hoofdvaart. Het heeft ook meteen een nadeel. Opgehaald worden op je school lokt veel reacties uit als je niet soepel wegrijdt. Dus dat wordt ongemerkt iedere les een dingetje. Niet alleen bij mij maar ook bij de rijschoolhouder, want zijn naam staat in grote letters boven op de Mitsubishi. Hetzelfde verhaal bij het stoppen voor een rood verkeerslicht en het niet snel genoeg optrekken als het licht op groen springt. Het wordt steeds meer een issue en je gaat zelfs bidden dat het stoplicht maar niet op rood schiet en je gemakkelijk door kunt rijden. Als ik de motor voor de zoveelste keer heb laten afslaan begint de sfeer in de auto best wel gespannen te worden. De jonge rijschoolhouder gaat al bij het nadere van een kruising met verkeerslichten mopperen dat ik het nu toch weleens een keer goed moet doen. Het voortdurende commentaar is zeker niet relaxt en het komt mijn rijstijl niet ten goede.
Toch mag ik op een gegeven moment afrijden. Dat gebeurt vanuit zalencentrum Bellevue dat aan de rand van het Asserbos ligt. In eerste instantie gaat het best lekker, geen problemen bij de stoplichten en ook de bijzondere verrichtingen gaan goed: keren op de weg en de hellingproef. We gaan richting Vries en moeten op een gegeven moment terug via de snelweg. Nou had ik wel op de snelweg gereden maar nooit daar en plotseling komt de oprit me heel vreemd voor. Er rijdt geen andere auto voor me zodat ik niet in het kielzog daarvan de snelweg op kan rijden. Wat een rare witte lijnen, denk ik nog bij mezelf. Hier klopt iets niet en ik blijf rechts rijden totdat de instructeur bromt dat ik best wel tussen de twee doorgetrokken witte lijnen mag gaan rijden en iets meer gas moet geven om op snelheid te komen. Ik ben totaal gedesoriënteerd en de rest van de terugweg gaat met horten en stoten. Terecht slaag ik niet voor het rijexamen.
Tot de volgende mogelijkheid om af te rijden blijf ik met tegenzin lessen volgen bij mijn rijschool. De sfeer in de auto is nog steeds gespannen. Gelukkig mag ik na twee maanden opnieuw op. En ditmaal moet ik vroeg in de ochtend tijdens het spitsuur examen doen. Het is zelfs nog donker op de weg, maar daar heb ik gelukkig ervaring mee. Tot mijn verbazing heb ik dezelfde examinator en rijden we exact dezelfde route als de eerste keer. Het gaat uitzonderlijk goed, mede omdat ik weet wat me te wachten staat en ik moet me inhouden om niet te zeggen dat we nu rechts gaan en daar straks links aanhouden. Via de nieuwe rondweg rijden we terug naar het vertrekpunt. Bij het hoofdkantoor van de NAM moeten we nog een keer linksaf. Ik geef richting aan, kijk om me heen en let goed op het andere verkeer. Het is druk en ik zie een stroom tegenliggers waar ik op moet wachten. Langzaam laat ik de auto doorrollen totdat ik op een gegeven moment alle pedalen kwijt ben en de auto stotend stil staat. Ik schrik enorm. De examinator zegt: ‘Wat jammer waarom doe je dat nou?’ Ik ben eerst te verbouwereerd om antwoord te geven. Maar zeg nadat ik de auto opnieuw heb gestart en keurig volgens de verkeersregels afsla om naar Bellevue rijden: ‘Ik zag die tegenligger best wel maar ik wilde de auto al een beetje schuin zetten om er straks tussendoor te kunnen.’ ‘Jammer je had recht voor de streep stil moeten blijven staan en je beurt moeten afwachten!’ Stom, opnieuw gezakt. En het meest vervelende vind ik dat ik nog steeds niet van die ellendige rijschoolhouder af ben. Hij baalt zichtbaar dat ik het gemiddelde van zijn slagingspercentage naar beneden heb gehaald.
Het is inmiddels zomer en ik ga in Kampen studeren, zal ik daar opnieuw een poging doen met een andere rijschool? Het lijkt me geen goed idee, want in Assen ken ik de omgeving en de route, in het stadje aan de IJssel zal alles nieuw zijn. Maar nog een aantal malen met die gespannen man in de auto zie ik ook niet zitten. Dus toch maar contact opgenomen met Houwer waar iedereen in Smilde rijles van heeft gehad. Op zaterdagochtend word ik door mevrouw Houwer thuis op de wijk opgehaald en we hebben een aangenaam uurtje in de flitsende witte Opel Mantra. Ze is tevreden over mijn rijstijl en vraagt na één keer rijden alvast het rijexamen aan. Het vervelende van de derde keer afrijden is dat ik nu ook opnieuw theorie-examen moet doen. Dus toch maar weer even de lessen oefenen om de veertig vragen goed te kunnen beantwoorden. Bij het afrijden is de situatie voor de derde keer identiek, dezelfde examinator, dezelfde route en dezelfde bijzondere verrichtingen. Gelukkig is het eindresultaat deze keer anders. Ik ben zowel voor mijn theorie- als het praktijkexamen geslaagd en kan met de verse stempels van het CBR meteen naar het provinciehuis in Overijssel om mijn roze papiertje op te halen.