De rapportage over het Foto Festival Naarden wordt onbedoeld een drieluik. U heeft nog twee locaties van mij te goed, namelijk Bastion Nieuw Molen en The Fence. Dit hek moet u letterlijk opvatten. Het zijn eigenlijk grote banners die overal door Naarden hangen. De Nederlandse fotograaf Geert Broertjes heeft met grove zwart-wit foto’s zijn afgelopen jaar vastgelegd. Hij noemde het verrassend 1 Year. Het was een intense periode. Hij verloor zijn grootmoeder, tante en moeder. De foto’s zijn genomen rond de dood van zijn moeder en zijn onbewust een reflectie van zijn rouw.
Baukje Venema probeert grip te grijpen op het autisme van haar dochter Tinke. Ze heeft geprobeerd om vanuit een gevoel van onmacht en verdriet een manier te vinden om de wereld door de ogen van Tinke te kunnen zien. De liefde en frustratie spatten van de foto’s.
Fotograaf Inge van Mill ging in gesprek met Marokkaans-Nederlandse jongens in de Schilderswijk. Ze maakte met haar camera intieme portretten van de jongens uit de buurt. Haar reportage is te zien onder de titel ‘Tweederangsburger’ – bewust met aanhalingstekens omdat de jongens zich zo behandeld voelen.
Hadas Itzkovitch en Anya van Lit vormen een fotografisch duo gevestigd in Amsterdam. Hun werk gaat over sociaal relevante hedendaagse thema’s. Dat resulteert in autonome, geënsceneerde portretten op groot formaat. In Naarden is een selectie uit de serie ‘In Full Force’ te zien. Het is een serie portretten van geüniformeerde politieagenten uit verschillende landen.
In Bastion Nieuw Molen is in de buitenlucht het werk van George Steinmetz te zien. Deze Amerikaanse fotograaf geeft met ‘Feeding 9 Billion’ een actueel beeld van de megafarms die in de VS, maar ook in Brazilië en Japan, de voedselproductie bepalen. Het ziet er allemaal niet bepaald duurzaam uit. De verwachting is dat we rond 2050 twee keer zo veel voedsel moeten produceren om aan de stijgende mondiale vraag te voldoen. De landbouw staat dus onder druk. De foto’s zijn hallucinerend en soms ontluisterend. De techniek waarmee Steinmetz zijn foto’s maakt is fascinerend. Hij gebruikt een gemotoriseerde paraglider. Het toestel is niet alleen erg licht, maar je kan er ook langzaam mee vliegen. Daardoor kan hij dicht bij de grond komen zonder het land te verstoren.
En tenslotte, maar zeker niet de slechtste, zijn de zelfportretten van de jonge fotograaf Rik Besseling. ‘Fotografie is voor mij een taal. Een manier om te vertellen wat mijn ogen zien en wat ik voel, mijn verhaal zonder woorden.’ Besselink fotografeert intuïtief, zijn fotografie is puur en eerlijk. Wat hem inspireert is het moment dat emotie, realiteit en esthetiek samenkomen. ‘Please Disturb’ is voor Rik een vlucht naar zelfacceptatie. Als cabin attendant reist hij de hele wereld over. Hij verblijft veelal in luxe, anonieme hotelkamers. Sinds een jaar is iedere hotelkamer het decor voor een zelfportret. ‘Het ontheemde gevoel dat ik hier ervaar, ver van huis, reflecteert de eenzaamheid die ik herken uit mijn jeugd.’ De realiteit, waarin een man die van mannen houdt, lang niet altijd wordt geaccepteerd.
Helaas zullen we twee jaar moeten wachten op de volgende editie van het Foto Festival Naarden.